243. SEWA Bank for
Working Women, By Working Women
Award Spotlights Indian Women Helping Women
By Stella Paul
รางวัลเชิดชูหญิงอินเดียช่วยหญิง
-สเตลลา พอล
ดรุณี
ตันติวิรมานนท์ แปล
Caption: FAO Director
General José Graziano da Silva presents the Jacques Diouf Award to Reema
Nanavaty of SEWA. Credit: ©FAO/Giulio Napolitano
ROME, Jun 15 2013 (IPS) - Jassiben, a self-employed potter
from Nana Shahpur village in western India, loves summer despite the heat waves
and frequent power cuts, because summer days always mean great business.
จาสสิเบน, ช่างปั้นหม้ออิสระ
(นายจ้างของตนเอง) จาก หมู่บ้าน นานาชาห์บุรี ในอินเดียตะวันตก, รักฤดูร้อนทั้งๆ
ที่มีคลื่นความร้อนและไฟฟ้าดับบ่อย, เพราะหน้าร้อนหมายถึงธุรกิจดีเสมอ.
“Poor people like us do not have refrigerators, so they
store drinking water in the earthen pots that keep the water cool,” says
Jassiben, who uses only one name.
“คนจนเช่นพวกเราไม่มีตู้เย็น,
ดังนั้น พวกเขาเก็บน้ำดื่มในหม้อดินที่ทำให้น้ำเย็น”, จาสสิเบน กล่าว,
เธอใช้เพียงชื่อเดียว (ไม่ใช้นามสกุล).
“This year, the demand has been so high, I am selling at
least a dozen pots every day,” she says with a smile. That fetches over 17
dollars – literally a month’s worth of food.
“ปีนี้,
ความต้องการ (หม้อดิน) สูงมาก, ฉันขายหม้อดินได้อย่างน้อยหนึ่งโหลทุกวัน”,
เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม. นั่นเป็นรายได้กว่า
๑๗ เหรียญ—มูลค่าของอาหารในหนึ่งเดือนที่เดียว.
Jassiben was born into a potters’ family, but married a
landless farmer. About six years ago, her husband started to migrate to the
city in the summer as work became scarce due to a water shortage.
จาสสิเบน
เกิดในครอบครัวช่างปั้นหม้อ, แต่แต่งงานกับชาวนาไร้ที่ทำกิน. ประมาณหกปีก่อน, สามีของเธอย้ายถิ่นเข้าเมืองในฤดูร้อน
ในขณะที่งานร่อยหรอลง เพราะขาดแคลนน้ำ.
Left behind with two infants, Jassiben often faced hunger
and starvation. She wanted to start making pots to help her family, but found
nobody willing to lend her any money.
เมื่อถูกทิ้งให้คอยอยู่ข้างหลังกับทารกสองคน,
จาสสิเบนมักจะต้องเผชิญกับความอดอยากหิวโหย.
เธอต้องการเริ่มปั้นหม้อเพื่อช่วยครอบครัวของเธอ, แต่พบว่า ไม่มีใครยอมให้เธอยืมเงินเลย.
“The nearest market is about 10 kms away, the roads are bad
and most pots break while transporting. So everyone thought it was a high-risk
business,” she says.
“ตลาดใกล้ที่สุดอยู่ห่าง
๑๐ กม, ถนนแย่มากและหม้อส่วนมากก็แตกระหว่างการขนส่ง. ดังนั้น ทุกคนคิดว่า
มันเป็นธุรกิจที่มีความเสี่ยงสูง”, เธอกล่าว.
Three years ago, she heard of the Shri Mahila Sewa Sahakari
Bank, which offered micro-loans to poor women to start a business. It was
founded in 1974 by the Self-Employed Women’s Association (SEWA), a non-profit
organisation that helps women become find a livelihood and become self-reliant.
สามปีก่อน,
เธอได้ยินเกี่ยวกับ ธนาคาร ศรีมหิลาเสวะสหการี,
ที่ให้เงินกู้ขนาดย่อมกับหญิงยากจนให้เริ่มต้นธุรกิจ. ธนาคารนี้ก่อตั้งในปี ๒๕๑๗ โดย
สมาคมสตรีที่จ้างตนเอง (SEWA),
ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงกำไรที่ช่วยผู้หญิงให้เลี้ยงชีพตัวเองได้และเป็นผู้พึ่งตัวเองได้.
Jassiben borrowed 60 dollars, a sum that helped her buy a
potter’s wheel and build an extra room in her house to store her pots.
จาสสิเบนยืมเงิน ๖๐
เหรียญ, เป็นเงินก้อนที่ช่วยให้เธอซื้อล้อปั้นหม้อ และ สร้างห้องใหม่ในบ้านของเธอเพื่อเก็บหม้อ.
“It was a turning point. I discovered that buyers too found
it equally troublesome to buy a pot in the market and bring it home intact.
Now, they can come to my home, choose a pot or any other item they want, and
even order one. I now earn about Rs 5,000 (86 dollars) every month. But the
best thing is that my husband doesn’t have to migrate anymore. Now he helps me
run this business,” she says.
“มันเป็นจุดพลิกผัน. ฉันพบว่า ผู้ซื้อเองก็พบว่า เป็นความยากเย็นพอๆ
กัน ที่จะหาซื้อหม้อดินในตลาด และ นำมันกลับบ้านโดยไม่บิ่นแตก. ตอนนี้, พวกเขาสามารถมาหาฉันที่บ้าน,
เลือกหม้อหรือสิ่งอื่นๆ ที่พวกเขาต้องการ, และแม้แต่สั่งซื้อก็ได้. ตอนนี้ ฉันทำเงินได้ ๕,๐๐๐ รูปี (๘๖ เหรียญ)
ทุกเดือน. แต่สิ่งที่ดีที่สุด คือ
สามีของฉัน ไม่ต้องอพยพย้ายถิ่นอีกต่อไป.
ตอนนี้ เขาช่วยฉันทำธุรกิจนี้”, เธอกล่าว.
SEWA bank initially had 4,000 self-employed women workers.
Today it has over 50,000 depositors and a working capital of 174,000 dollars.
It functions as a cooperative, in which all the members and customers are
self-employed women and policies are made by their own elected board.
ธนาคาร SEWA
เริ่มแรก มีคนงานหญิงที่จ้างตัวเอง.
ทุกวันนี้ มีผู้นำเงินมาฝากถึง ๕๐,๐๐๐ คน และ มีทุนหมุนเวียน ๑๗๔,๐๐๐
เหรียญ. มันทำงานแบบสหกรณ์, ที่สมาชิกและลูกค้าทั้งหมด
เป็นผู้หญิงที่จ้างตัวเอง และ
นโยบายก็กำหนดโดยคณะกรรมการที่พวกเขาเลือกตั้งขึ้นมา.
In recognition to their great contribution to women’s empowerment,
SEWA was presented with the Jacques Diouf Award Saturday by the U.N. Food and
Agriculture Organisation (FAO) at its ongoing 38th conference in Rome.
เพื่อเชิดชูคุณูปการที่ยิ่งใหญ่ของพวกเธอต่อการเสริมสร้างอำนาจต่อรองให้ผู้หญิง,
SEWA ได้รับมอบรางวัล Jacques Diouf Award เมื่อวันเสาร์ จาก FAO
ในที่ประชุมครั้งที่ ๓๘ ที่กำลังดำเนินอยู่ในกรุงโรม.
Accepting the award on behalf of its 1.7 million members,
Reemaben Nanavaty, president of SEWA, tells TerraViva that through the
initiative of the SEWA bank, poor women have been given control of natural and
financial resources.
ในการรับรางวัลแทนสมาชิก
๑.๗ ล้านคน, รีมาเบน นานาวตี, ประธานของ SEWA, กล่าวต่อ
เทอร์ราวิวา ว่า ด้วยความริเริ่มของ ธนาคาร SEWA,
หญิงยากจนได้รับความเอื้อเฟื้อให้สามารถควบคุมทรัพยากรธรรมชาติและการเงินได้.
“The SEWA Bank has contributed directly in achieving, to
some extent, the larger SEWA goals of organising and creating visibility for
self-employed women, enabling them to get a higher income and to have control
over their own income,” she says.
“ธนาคาร SEWA
มีคุณูปการโดยตรงในการเอื้อให้บรรลุถึงเป้าหมายที่ใหญ่กว่าในการจัดกระบวนองค์กร
และ ทำให้หญิงว่าจ้างตนเองมีตัวตนขึ้นมาได้, ทำให้พวกเธอมีรายได้เพิ่มสูงขึ้น และ
สามารถควบคุมรายได้ของพวกเธอเอง”, เธอกล่าว.
“A large number of members now have their own hand-carts,
sewing machines, looms and tools of carpentry and blacksmithy to work with.
Many of them have upgraded their skills and developed more business.”
“สมาชิกจำนวนมาก
ตอนนี้ มีรถเข็น, จักรเย็บผ้า, หูกทอผ้า และเครื่องมือช่างไม้ และ ช่างเหล็ก
ของตนเองให้ทำงานได้. หลายๆ
คนได้ยกระดับทักษะของตน และพัฒนาเป็นธุรกิจมากขึ้น”.
According to Nanavaty, the award is a great motivation. “I
dedicate this award to all the women who are fighting poverty and finding food
security and financial self-reliance collectively,” she says.
ตามคำกล่าวของ
นานาวตี, รางวัลนี้ เป็นแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่.
“ฉันขออุทิศรางวัลนี้ให้แก่ผู้หญิงทั้งหมด ที่ต่อสู้กับความยากจน และ
แสวงหาความมั่นคงทางอาหารและ การพึ่งตนเองได้ทางการเงิน ในลักษณะหมู่คณะร่วมกัน”,
เธอกล่าว.
SEWA shares the award with the European Commission, which
has also been working to reduce poverty and ensure food security in 50
countries across the world.
SEWA แบ่งปันรางวัลนี้กับ
คณะกรรมาธิการยุโรป, ที่ได้ทำงานเพื่อลดความยากจน และ ประกันความมั่นคงทางอาหารใน
๕๐ ประเทศทั่วโลก.
Other FAO awards handed out Saturday recognised the UK-based
Guardian newspaper’s global development team for its reporting on agriculture,
food security and poverty; FAO field officers David Doolan, Patrick Durst, and
Luca Alinovi; the Kenya Forest Service; and the Organización del Sector
Pesquero y Acuícola del Istmo Centroamericano (OSPESCA).
รางวัล FAO อื่นๆ ที่มอบในวันเสาร์
เป็นการเชิดชูผลงานของ ทีมพัฒนาโลก ของหนังสือพิมพ์ การ์เดียน
สำหรับบทความรายงานด้านเกษตร, ความมั่นคงทางอาหารและความยากจน; เจ้าหน้าที่ภาคสนามของ
FAO เดวิด ดูลาน, แพทริค เดอร์สต์, และ ลูกา อลิโนวิ;
หน่วยบริการป่าไม้ของเคนยา; และ Organización del Sector
Pesquero y Acuícola del Istmo Centroamericano (OSPESCA).
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น