63.2 พลังชีวิตจักรวาล ตอน ๒

6. Opposites Attract, Like Repels Like

๖. ตรงข้ามดึงดูดเข้าหากัน  เหมือนกันดีดห่างออกจากกัน

In front of us and everywhere around us, we are constantly witnessing polarity; the realization that everything exists in pairs—pairs of opposites; light and dark, hot and cold, strong and weak, passive and active, expansion and contraction. The "laws" (or balancing factors) that govern opposites are many. These laws can be used to manage our health, our outlook and our daily lives more effectively.

ต่อหน้าและรอบๆ เรา จะเห็นแต่การแยกขั้ว   การตระหนักรู้ว่า ทุกสิ่งตั้งอยู่เป็นคู่—คู่ตรงข้าม  สว่าง-มืด  ร้อน-หนาว  แข็งแรง-อ่อนแอ  เรื่อยเฉื่อย-กระฉับกระเฉง  ขยาย-หด   “กฎ” (หรือปัจจัยให้เกิดสมดุล) ที่ปกครองความตรงข้ามของหลากคู่   กฎเหล่านี้ สามารถนำมาใช้จัดการสุขภาพของเรา  ทัศนคติของเรา และชีวิตประจำวันของเราให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

Let's use two magnets as an example. The north pole end will magnetically attract the south pole end. Many of us learned this in grade school. However, similar poles (North and North) will repel each other and make you look severely uncoordinated as you try to connect the same poles. In some cases, two of the same poles may be of similar energetic quality, but nothing is identical (see principle #2) and so, degrees of opposition always exist. In this case, you'd have mild attraction. So even this, is not fixed, as a principle. It is principle of general tendencies.

ลองใช้แม่เหล็กสองอันเป็นตัวอย่าง   ขั้วเหนือจะดึงดูดขั้วใต้   พวกเราเรียนรู้ตั้งแต่ชั้นประถม   แต่ขั้วที่เหมือนกัน (เหนือและเหนือ) จะดันออกจากกัน และทำให้คุณฉงน ในขณะที่คุณพยายามต่อขั้วที่เหมือนกันเข้าด้วยกัน    ในบางกรณี สองขั้วที่เหมือนกันและมีพลังพอๆ กัน แต่ไม่มีอะไรหรอกที่เหมือนกันเปี๊ยบ (หลักข้อ ๒) ดังนั้น ระดับของการเป็นอริสู้กัน ย่อมมีอยู่เสมอ  ในกรณีนี้ คุณจะเห็นการดึงดูดเข้ากันอ่อนๆ   แม้กระนั้น มันก็ไม่แน่นอนถึงขั้นเป็นหลักการได้  มันเป็นหลักการของแนวโน้มทั่วไป

Examples of this principle are abundant in all realms including, human behavior, chemistry and food preparation.

มีตัวอย่างของหลักการนี้มากมายในปริมณฑลต่างๆ รวมทั้ง พฤติกรรมมนุษย์  เคมี และการประกอบอาหาร

One of the main principles of Homeopathy, is: "like cures like." This is quite different than repels. This is based somewhat on an immune stimulation so it cannot be examined in a linear light.

หลักการหนึ่งของแพทย์แผนโฮมีโอ (การใช้ยาปริมาณน้อยที่สุดเพื่อรักษาโรคหนึ่งในผู้ป่วย  หากใช้ยานี้ในปริมาณมากในคนปกติ จะทำให้เกิดอาการของโรคนั้น ซึ่งต่างกับแพทย์แผนอัลโล หรือ แผนปัจจุบัน / allopathy ที่ใช้ยาเพื่อกำราบเชื้อโรค และขจัดอาการ) คือ “สิ่งที่เหมือนกันจะรักษาสิ่งที่เหมือนกัน”   หลักการนี้ต่างกับการผลักดันออกจากัน   เพราะตั้งอยู่บนพื้นฐานของการกระตุ้นให้เกิดภูมิคุ้มกัน จึงไม่สามารถตรวจสอบในลักษณะเป็นกราฟเส้นตรง

The essential thing to remember about opposites is they are always seeking balance. Discovering how to create balance in different realms of your life, using macrobiotic principles and the foundation of whole food nourishment, will reward you with a deep sense of independence and faith.

สิ่งสำคัญที่พึงจดจำเกี่ยวกับคู่ตรงข้าม คือ มันพยายามจะแสวงหาจุดสมดุลเสมอ   การค้นพบว่า ทำอย่างไรจึงจะสร้างความสมดุลในทุกๆ มิติของชีวิตได้ ด้วยการใช้หลักพลังชีวิตจักรวาล / แมคโครไบโอติค และพื้นฐานของโภชนาการที่เป็นองค์รวม จะเป็นรางวัลแก่ชีวิตให้สัมผัสถึงความเป็นอิสระและความศรัทธาอย่างลึกซึ้ง

7. Healing Is a Body, Mind, Spirit Paradigm

๗. กระบวนทัศน์ของการสมานรักษา ร่างกาย จิตใจ จิตวิญญาณ

The foundation of macrobiotics is about developing the ability to recreate our health, judgment and sensitivity. It offers us potential solutions to discover new perspectives and insight. I think of macrobiotics as being a dynamic body, mind, spirit healing paradigm that heals you from the inside out; it makes you change the way you look at adversity and allows you a philosophical framework to rely on for guidance and support.

รากฐานของพลังชีวิตจักรวาล เป็นเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาความสามารถในการฟื้นฟูสุขภาพ การวินิจฉัย และความละเอียดอ่อน   มันให้ทางออกเลือกเพื่อการค้นพบมุมมองและภูมิปัญญาใหม่ๆ   ผมมอง พลังชีวิตจักรวาล / แมคโครไบโอติค ในฐานะที่เป็นกระบวนทัศน์ในการสมานรักษา กาย ใจ และจิตวิญญาณ ที่มีพลวัตสูง ที่สมานรักษาคุณจากในสู่นอก   มันทำให้คุณเปลี่ยนมุมมองต่อความทุกข์ร้อน และใช้ปรัชญาเป็นแนวทางและค้ำจุน

We heal physically by being aware how to create more balanced food and health practices that keep you strong, yet supple, in body and mind. Your being becomes more relaxed. You feel more creative inspiration. You recognize and are more willing to trust the voice of intuition.
เราสมานรักษาทางกาย ด้วยการตื่นรู้วีการทำให้อาหารมีความสมดุลยิ่งขึ้น และการบริหารสุขภาพที่ทำให้เราแข็งแรง แต่ไม่แข็งกระด้าง ทั้งทางกายและจิตใจ    คุณเป็นตัวของคุณเองอย่างสบายๆ ไม่ต้องเกร็ง   คุณรู้สึกมีแรงบันดาลใจและมีความสร้างสรรค์มากยิ่งขึ้น   คุณตระหนักรู้และยินยอมที่จะเชื่อถือเสียงของสัญชาตญาณมากยิ่งขึ้น

Any repair we attempt to make in any part of ourselves, must also involve other parts. If we have a "physical problem" we should remember that there are also emotional, and energetic (spiritual) ways to solidify that healing. This is why it's macro and not micro -biotics. A large view means recognizing the value of including other healing modalities, as well as broader thinking and a committed will.

ความพยายามที่จะซ่อมแซมส่วนใดส่วนหนึ่งของเรา จะต้องให้ส่วนอื่นๆ มีส่วนร่วมด้วย   หากเรามี “ปัญหาทางกาย”  เราพึงจำไว้ว่า ยังมีวิธีการทางอารมณ์ และพลัง (จิตวิญญาณ) ในการผนึกหรือประสานการเยียวยานั้น    นี่คือเหตุผลว่า ทำไมมันเป็น แมคโคล / (ครอบ) จักรวาล และไม่ใช่ ไมโคร / จุล – ไบโอติค / พลังชีวิต   ในภาพใหญ่ มันหมายถึง การตระหนักถึงคุณค่าของการรวมแผนการสมานรักษาทางอื่นๆ รวมทั้ง การคิดให้กว้างขึ้น และ มีปณิธานมุ่งมั่น

8. One Grain, Ten Thousand

๘. เมล็ดเดียว กลายเป็นหมื่น

From the Arctic circle to the sub-tropics, whole cereal grains have been used as a principal food source for thousands of years. That they have sustained world civilizations is living evidence to their strength and endurance and obviously why they have remained central to the diet of many modern societies.

จากขั้วโลกเหนือถึงใกล้ศูนย์สูตร เมล็ดธีญพืชทั้งเม็ดได้ถูกใช้เป็นแหล่งอาหารหลักเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว   การที่มันธำรงอารยธรรมโลกไว้ได้ เป็นหลักฐานในตัวเองถึงความแข็งแกร่งและทนทาน  และทำไมมันถึงยังคงเป็นศูนย์กลางในโภชนาการของหลายๆ สังคมยุคใหม่

Using the symbolism of one grain that eventually brings thousands more, we are reminded about gratitude and the need to give. Nature, forever productive and infinitely diverse exemplifies this principle: From One Grain, Come Ten Thousand.

การใช้สัญลักษณ์ หนึ่งเมล็ด ที่ในที่สุดขยายเป็นหลายๆ พัน  เป็นการเตือนให้พวกเราสำนึกในบุญคุณ และความจำเป็นต้องตอบแทนคุณ   ธรรมชาติ เป็นต้นแบบของหลักการข้อนี้ เป็นแหล่งผลิตที่ไม่มีวันสิ้นสุด และมีความหลากหลายอย่างไม่มีรู้จบ  จากหนึ่งเมล็ด ตามมาด้วยหมื่น

Embodying this philosophy means to share ourselves with others; our good fortune, our feelings, service that we do for others, etc. We do this for the sake of giving and not receiving. The ability to give is our reward and gift—that is what we receive. However, like the abundance of crop that could potentially come from one grain, we benefit enormously on many levels every time we give.
การเป็นหนึ่งเดียวกับปรัชญานี้ หมายถึง การแบ่งปันตัวเราเองกับคนอื่นๆ  ความโชคดีของเรา  ความรู้สึกของเรา  การบริการของเราเพื่อผู้อื่น ฯลฯ    เราทำเช่นนี้เพื่อให้ ไม่ใช่เพื่อรับ   ความสามารถในการให้ เป็นรางวัลของเรา—นั่นคือ สิ่งที่เราได้รับ   แต่ เช่นเดียวกับพืชอันอุดมสมบูรณ์ที่อาจมาจากเพียงเมล็ดเดียว  เราได้รับประโยชน์มหาศาลในหลายระดับทุกครั้งที่เราให้

One grain, ten thousand thinking supports the "no-waste" concept, emphasizing the use of whole food and not part in meal preparation. Another application of this was recently seen in the film, "Pay it Forward", where one simple, selfless act of kindness inspired so many others to be equally kind thereby, "paying it forward."

ความคิด เมล็ดเดียว กลายเป็นหมื่น สนับสนุนกรอบคิด “ไร้ขยะ” ที่เน้นการใช้อาหารองค์รวม ไม่ใช่เพียงบางส่วน ในการประกอบอาหาร    การประยุกต์ความคิดนี้ จะเห็นได้ในภาพยนตร์เมื่อเร็วๆ นี้ “จ่ายไปข้างหน้า” ที่การแสดงออกถึงความอารี ง่ายๆ และไม่ยึดติดตัวเอง ได้เป็นแรงบันดาลใจผู้คนมากมาย ให้มีความอารีพอๆ กัน จึงเป็น การ “จ่ายไปข้างหน้า"

9. Vivero Parvo - "Take the Minimum Required"

๙. “กินให้น้อยที่สุดเท่าที่จำเป็น”

Ohsawa used this Latin phrase to describe the ideal way for achieving maximum health; we take what is required—by our bodies for nourishment and in terms of what we surround ourselves with. This can be applied in a human health perspective as well as a social one. At the root of our consumptive mentality is a deep loss of gratitude, fear and physical imbalance.
โอฮะซาวะ ได้ใช้วลีลาตินนี้ บรรยายวิถีในอุดมคติเพื่อให้มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงที่สุด  เรากินที่เราจำเป็นต้องกิน สำหรับหล่อเลี้ยงร่างกาย ที่มาจากสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวเรา  อันนี้นำมาใช้ประกอบท้ศนคติต่อสุขภาพของมนุษย์ได้พอๆ กับสุขภาพของสังคม    ในรากเหง้าของสติปัญญาเชิงบริโภคของเรา สิ่งที่อยู่ลึกๆ คือ ความอกตัญญู  ความกลัว และความไม่สมดุลทางกาย

One of the reasons we consume beyond our needs is because of its availability, or because we maintain moods of scarcity. Sometimes, our desire for being full is due to the growing realization that we are actually in need of some other kind of nourishment--we are feeling, simply empty. But, no food can satisfy this type of hunger.

เหตุผลหนึ่งที่เราสวาปามมากกว่าความจำเป็น เพราะมันอยู่ใกล้มือ หรือ เพราะเราย้ำอารมณ์ว่าอาหารขาดแคลน    บางที แรงปรารถนาที่จะอิ่ม มาจากความตระหนักมากขึ้นๆ ว่า ที่แท้ เราโหยหาสิ่งหล่อเลี้ยงด้านอื่น—เรากำลังรู้สึกว่า ว่างเปล่า    แต่ไม่มีอาหารใดๆ จะสนองความหิวชนิดนี้ได้

Most of us have little idea about the origins of our food, how it is grown, how concentrated or refined it may be, or what kinds of nutrition it contains. The majority of people are primarily concerned with taste. Just like children. Several years ago, I pulled into a small gas station in northern Iowa around midnight. I went inside and waited for the cashier to key my gas fee into her register.

พวกเราส่วนใหญ่มีความรู้น้อยมากเกี่ยวกับบ่อเกิดของอาหารของพวกเรา  มันปลูกยังไง  มันเข้มข้น หรือถูกขัดเกลามามากขนาดไหน หรือแม้แต่มันประกอบด้วยคุณค่าอาหารอะไร   คนส่วนใหญ่ล้วนห่วงใยเรื่องรสชาด    เหมือนเด็กๆ   หลายปีก่อน ผมขับรถเข้าไปที่ปั๊มน้ำมันเล็กแห่งหนึ่งในไอโอวาเหนือตอนเที่ยงคืน   ผมเดินเข้าไปข้างในร้าน และรอให้แคชเชียร์พิมพ์ค่าน้ำมันของผมลงในทะเบียนของเธอ

She was a young woman of tremendous girth with bad skin and the warmth of a Mason jar. Not once did her eyes meet mine. But, I noticed she was chewing. Vigorously. Whatever was in her mouth required major effort. This is the exchange we had:
เธอเป็นหญิงสาวเอวใหญ่มาก ผิวหยาบ และไออุ่นเหมือนตุ่มช่างก่ออิฐ  เธอไม่สบตาผมแม้แต่ครั้งเดียว  แต่ผมสังเกตเห็นเธอเคี้ยว อย่างรุนแรง  อะไรก็ตามที่อยู่ในปากของเธอ เธอต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก  ต่อไปนี้เป็นการแลกคำพูดของเรา

"What are you chewing?" Continuing to stare at her register, she points to a cylindrical plastic container that holds, "Bubba's Hearty Beef Jerky."
“คุณกำลังเคี้ยวอะไรอยู่ครับ?”  เธอยังคงจ้องที่หน้าลงทะเบียน ในขณะที่ชี้ไปที่หลอดพลาสติคที่บรรจุ “เนื้อวัวหนังเหนียว บับบา”

I pick up the container and read the ingredients. My naivete' is showing; I am shocked. Aside from dried beef, there is an entire paragraph of chemical names as part of the ingredients, with sugar being the second ingredient after meat.
ผมหยิบหลอดและอ่านสารประกอบ  แล้วความไร้เดียงสาของผมก็แสดงออก ผมตกตะลึง   นอกจากเนื้อวัวตากแห้ง ยังมีชื่อสารเคมีอีกตั้งหนึ่งย่อหน้าเป็นส่วนประกอบ โดยมีน้ำตาลเป็นอันดับสองรองจากเนื้อ

"Wow, do you know what's in this? It's all chemicals!" Now she turns to me; an isolated side rotation of her neck almost robotically. She tilts her head down as if peering over imaginary bifocals and shrugs her shoulders helplessly as she manages to utter two words: "Tastes good..."

“ว๊าว คุณรู้ไหมว่าในนี้มีอะไร?  มันมีแต่สารเคมี!”  ตอนนี้แหละ เธอหันมามองผม เหมือนการหันของหุ่นยนต์  เธอก้มหน้าเล็กน้อยเหมือนมองผ่านแว่นจินตนาการ แล้วยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่เธอเอ่ยหลุดปากสองคำ “อร่อยดี...”

For most human organisms, excessive fat, animal protein and concentrated sweeteners—our modern staple foods—might be temporarily satisfying but in excess, can be potentially deadly — except for my neighbor who is 91 and looks like he lives on baked scrap leather. He tells me he, "eats everything." Worse, he even enjoys it. Imagine that! But I've seen him eat. And the guy lives on garbage. But, he eats like a bird. No, not a vulture. A sparrow — big difference. He takes the "minimum." And, somehow, it works for him.

สำหรับสิ่งมีชีวิตมนุษย์ ไขมันมากเกิน โปรตีนสัตว์มากเกิน และสารให้ความหวานอย่างเข้มข้น—อันเป็นอาหารหลักยุคใหม่ของเรา—อาจสร้างความพึงพอใจชั่วคราว แต่มันมากเกิน และอาจถึงตายได้—ยกเว้น เพื่อนบ้านของผมที่อายุ ๙๑ แล้ว และดูเหมือน เขาจะยังชีพด้วยเศษหนังอบ   เขาบอกผมว่า เขา “กินทุกอย่าง”  ที่แย่กว่านั้น เขาชอบมันด้วย  คิดดูซิ!   แต่ผมได้เห็นเขากิน  เขายังชีพบนขยะ   แต่เขากินคล้ายนก   ไม่ใช่นกแร้งนะ เหมือนนกกระจอก—ต่างกันมากนะครับ   เขากินน้อยที่สุด  และมันก็ใช้ได้สำหรับเขา

Ohsawa was an advocate of eating the minimum; staying slightly hungry, keeping active. If you have strong passions and things that you want to do in life, this comes naturally, because your are feeding a bigger appetite. But, if you are bored by your current life, what's the incentive to suddenly discipline yourself?

โอฮะซาวะ สนับสนุนการกินให้น้อยที่สุด  หิวนิดหน่อย และก็ทำตัวกระฉับกระเฉงเสมอ   หากคุณมีความใฝ่ฝันอย่างแรง และสิ่งที่คุณต้องการจะทำในชีวิต มันจะมาเองตามธรรมชาติ เพราะคุณกำลังมีอาหารคำใหญ่กว่า   แต่หากคุณเบื่อหน่ายกับชีวิตปัจจุบัน แล้วมันจะมีแรงดลใจอะไรเล่าที่จะให้คุณฝึกวินัยตัวเองในบัดดล?

If we're discussing the volume of food we consume, I think it would be essential to explain what some of the culprits are that make us want more food. Yep! There are actually a number of reasons that drive overeating cravings.
หากคุณกำลังพูดถึงปริมาณที่คุณบริโภค ผมคิดว่า จำเป็นต้องอธิบายถึงต้นเหตุที่ทำให้คุณอยากกินมากขึ้น   ถูกแล้ว  แท้จริง มีเหตุผลนานัปการที่ผลักดันให้คุณอยากกินเกินตัว

There are some accepted psychological reasons for food obsessions and addictive eating that cover the gamut from self-esteem and social issues to the immediate impulse of using food as a way to get stinking numb. However, my contention is that if we remove the physical reasons, the psychological become so much more easy to handle. Maybe not entirely heal, but at least begin to feel a motivating clarity by witnessing positive physical change.

มีเหตุผลเชิงจิตวิทยาที่เป็นที่ยอมรับกันแล้ว ถึงการหมกมุ่นในอาหาร และติดการกินบ่อยๆ ว่าเป็นเพราะปัจจัยต่างๆ ตั้งแต่ ความเคารพในตัวเอง และประเด็นทางสังคม จนถึงแรงกระตุ้นกระทันหันที่ใช้อาหารเป็นเครื่องปิดการรับรู้ที่ไม่พึงปรารถนา    แต่ ผมขอแย้งว่า หากเราแยกเหตุผลทางกายภาพออกไป เหตุผลทางจิตใจจะจัดการได้ง่ายกว่ามาก   อาจไม่สมานรักษาได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อย ก็ทำให้รู้สึกถึงสิ่งดลใจอย่างแจ่มแจ้งขึ้น ด้วยการได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพไปในทางบวก

Consider the volume of food that you eat. If you put the pinky sides of each had together and cup your hands, as if scooping water from a stream, this hand shaped bowl is equal to the size of your stomach, only with a top cover. Consider the amount of food you had in your last meal and visualize that amount. Isn't it bigger than the little bowl your palms create? It's surprising to think about how much we eat.

มาพิจารณาดูปริมาณอาหารที่คุณกินเข้าไป   หากคนพลิกมือทั้งสอง ประกบเป็นเหมือนถ้วยวักน้ำ  แอ่งชามมือเป็นขนาดกระเพาะของคุณ  เพียงแต่มีส่วนบนปิดด้วย   ลองพิจารณาถึงปริมาณอาหารที่คุณกินเข้าไปมื้อก่อน   และจินตนาการถึงปริมาณของมัน   มันใหญ่กว่าชามเล็กๆ ในอุ้งมือของคุณไหม?   มันน่าประหลาดใจ เมื่อเทียบกับอาหารที่เรากินเข้าไป

More frightening to think about is what we actually absorb. The problem, in a nutshell, for people who are always overeating is not knowing what are the responsible factors for such a monstrous appetite. Here, based on a chapter in my book, "Nature's Cancer-Fighting Foods" (Prentice Hall-Penguin-Putnam Books) are five possible reasons for overeating:

เมื่อคิดขึ้นมา ที่น่ากลัวกว่านั้น คือ แท้จริงเราซึมซับอะไรเข้าไป   ปัญหาสำคัญสำหรับคนที่กินเกินตลอดเวลา คือ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เกิดความอยากกินเหมือนยักษ์เช่นนี้   ตามที่ผมได้สาธยายในหนังสือของผม “อาหารสู้มะเร็ง ของธรรมชาติ” มีเหตุผลที่เป็นไปได้ ๕ ประการที่ทำให้กินเกิน

1.      Low Blood Sugar - Contrary to popular macrobiotic recommendations, I don't believe the solution for low blood sugar lies simply in making a "sweet vegetable drink." It's a nice soup base, but throwing away the fiber (vegetable matter) defeats the entire purpose. It is the fiber that will regulate the blood sugar. Consuming only the liquid can slightly elevate blood sugar, but, then you have an equal lowering later on. For someone with noticeable blood sugar irregularity, it might be best to make a soup with these vegetables and either eat the whole vegetable in the soup, or make it into a puree'. Additionally, don't go more than four hours without, at least, eating a small meal. Fasting long periods throughout the day promotes low blood sugar and late night eating. In this tired state you may find yourself desiring coffee, sugar, tobacco--any familiar stimulant to get you over the energetic hump.

๑.      น้ำตาลในเลือดต่ำ – ตรงข้ามกับคำแนะนำส่วนยอดนิยมของแมคโครไบโอติค ผมไม่เชื่อว่า ทางแก้น้ำตาลในเลือดต่ำ ไม่ใช่แค่จากการทำ “เครื่องดื่มผักที่มีรสหวาน”   มันเป็นซุปที่ดี แต่หากทิ้งเส้นใยของผักไป ก็เป็นการผิดวัตถุประสงค์   เส้นใยเหล่านี้แหละที่เป็นตัวควบคุมน้ำตาลในเลือด   การบริโภคแต่ของเหลวจะทำให้ระดับน้ำตาลสูงขึ้นเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็ลดลงเท่ากัน   สำหรับคนที่มีความไม่ปกติของน้ำตาลในเลือด  มันอาจเป็นผลดีที่สุด ที่จะทำซุปและมีผักอยู่ด้วย และอาจกินผักโดยตรง หรือบดผัก   นอกจากนี้ ไม่ควรอดอาหารมากกว่า ๔ ชั่วโมง อย่างน้อยควรกินอาหารเบาๆ ในระหว่างนั้น   การอดอาหารยาวตลอดวัน ลดระดับน้ำตาลในเลือด และทำให้กินยามดึก   ในช่วงที่เหน็ดเหนื่อย คุณอาจรู้สึกอยากดื่มกาแฟ น้ำตาล บุหรี่—สิ่งกระตุ้นที่คุ้นเคยเพื่อให้ช่วยให้คุณข้ามพ้นโคกพลังงาน

2.      Excessive Salt or Animal Protein - Too much salt will not only make you want sugar or more fluid, but can stimulate overeating. Salt can have a depressive effect on blood sugar and a marked tightening effect on tissue and muscle. Like those old sailor's, who look like they eat small children for breakfast and have very crinkly faces, traditionally called Old Salts; presumably after living on the water, breathing salt air and no doubt eating a good share of it. Salt excess can be alleviated by either an abundant amount of fluid (for dilution), citrus, or simple sugar (for neutralizing). Sugars have the opposite reaction in our body: they promote inflammation. While it's busy fanning the fires of inflammation, Sugar finds time to annoy and paralyze our busy immune system while it discreetly robs minerals from the bodies different storage sites. Biological mutiny.

๒.     เกลือหรือโปรตีนสัตว์มากเกิน – เกลือมากเกินไป ไม่เพียงแต่ทำให้คุณอยากน้ำตาลหรือของเหลวมากขึ้น แต่ยังกระตุ้นให้คุณกินมากๆ   เกลือกดลดน้ำตาลในเลือด ทำให้เนื้อเยื่อและกล้ามเนื้อแน่นขึ้น   เหมือนพวกกะลาสีแก่ ที่ดูเหมือนกินไก่ตัวเล็กๆ เป็นอาหารเช้า และมีหน้าเหี่ยวย่น ที่เดิมถูกเรียกว่า เกลือแก่ เพราะยังชีพด้วยน้ำ หายใจอากาศที่เต็มไปด้วยเกลือ และไม่ต้องสงสัย กินเข้าไปมาก    เกลือที่มากเกินสามารถบรรเทาลงได้ด้วยการดื่มของเหลวมากๆ (ทำให้เจือจาง)  ส้ม หรือน้ำตาล (เพื่อทำให้เป็นกลาง)    น้ำตาลมีปฏิกิริยาตรงข้ามในร่างกายของเรา มันส่งเสริมการเผาไหม้    ในขณะที่มันช่วยกระพือพัดไฟสันดาป/ทำให้อักเสบ น้ำตาลก็ยังมีเวลาไปเที่ยวรบกวน หรือหยุดยั้งระบบภูมิคุ้มกันของเรา ในขณะที่มันขโมยแร่ธาตุจากคลังตามจุดต่างๆ ของร่างกาย    จลาจลทางชีวะ

3.      Inactive Lifestyle - Becoming more regularly active can increases your sensitivity to the subtle, and not-so-subtle, effects of overeating. Your active condition offers a more reliable barometer of good health and your physical limitation. I'll never forget a conversation I had with a running partner named Arty ("Hi, I'm Arty from Nu Yawk"), as we taking a long run one early Sunday morning, prior to a track event. Nine miles into our run, he had a burst of thundering gas. No one said anything. About one-half mile later, he turned to me and said:

๓.     ชีวิตที่ไม่กระฉับกระเฉง – การทำตัวให้กระฉับกระเฉงสม่ำเสมอ ช่วยเพิ่มความละเอียดอ่อน / อ่อนไหว ต่อผลกระทบที่แอบแฝง กับที่ไม่ค่อยแอบแฝง ของการกินเกิน   ภาวะกระฉับกระเฉงของคุณ เป็นตัวชี้วัดที่เชื่อถือได้ ถึงสุขภาพที่ดี และขอบเขตจำกัดทางกายภาพของคุณ   ผมจะไม่มีวันลืมการสนทนากับเพื่อนวิ่งทางไกล ชื่อ อาร์ตี้ ในเช้าวันอาทิตย์หนึ่ง  หลังจากวิ่งไปได้ ๙ ไมล์ เขาผายลมเสียงดังเหมือนฟ้าผ่า  ไม่มีใครพูดอะไร  พอไปได้อีกไมล์ครึ่ง เขาหันมาที่ผม และพูดว่า

"Wow, took 9 and 1/2 miles to get rid of that. What if I had sat on the couch all day? I'll tell you whut woulda happened: One night at 2 AM my head would suddenly explode...thank God for long dirt trails..."

“ว๊าว ต้องใช่เก้าไมล์ครึ่งถึงกำจัดมันได้   อะไรจะเกิดขึ้น หากผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ทั้งวัน?  ผมจะบอกให้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น   คืนหนึ่ง เวลาตี ๒ หัวของผมจะระเบิดทันที  ขอบคุณพระเจ้า สำหรับทางดินยาวไกลนี้...”

Such were the intimate exchanges we'd have on a training run.

นี่คือ การแลกเปลี่ยนเรื่องใกล้ตัวในระหว่างการวิ่ง

It made me realize that we have the ability to condition our bodies and control our health so much more than we imagined. For most people the only control they have dietarily is the use of stimulants or depressants; they're tired so they drink coffee or have a cigarette. They're all keyed up, so they'll have an alcoholic drink. Beyond these extremes, few people really know how to influence their health, mood and energy level with food.
มันทำให้ผมประจักษ์ว่า เรามีความสามารถที่จะสร้างเงื่อนไขให้กับร่างกายของเรา และควบคุมสุขภาพของเราเอง ได้มากกว่าที่เราเคยจินตนาการไว้   สำหรับคนส่วนใหญ่ การควบคุมอย่างเดียวทางโภชนาการที่พวกเขามีอยู่ คือ การใช้ยากระตุ้น หรือกดประสาท  พอพวกเขาเหนื่อย ก็ดื่มกาแฟ หรือ สูบบุหรี่  พอรู้สึกตื่นตัว ก็หันไปใช้เหล้า  โพ้นไปจากสุดโต่งเหล่านี้ ไม่กี่คนที่มีความรู้จริงๆ จังๆ ว่าจะจัดการสุขภาพ อารมณ์ และระดับพลังงานของตนเองด้วยอาหารได้อย่างไร

Physical activity can be a great neutralizer. Challenging your physical limitations might mean to walk longer distances, stretching in more advanced postures, hiking to increase heart rate or lifting weights to solidify bone mass. In a toned, active body, it's easier to exercise discipline because you know what works best for your body. Exercise also increases your will.

กิจกรรมทางกายภาพสามารถจะเป็นตัวปรับสมดุล  ท้าทายขอบเขตของตัวเอง อาจหมายถึงการเดินให้ไกลยิ่งขึ้น ยืดตัวให้ยาวขึ้น เดินป่าเพื่อเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจ หรือยกน้ำหนัก เพื่อให้มวลกระดูกแข็งแรง  ในร่ายกายที่กระฉับกระเฉง มันง่ายที่จะมีการออกกำลังกายอย่างมีวินัย เพราะคุณรู้ว่า อะไรดีที่สุดสำหรับร่างกายของคุณ  การออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มความมุ่งมั่นของคุณ

4.      Poor Digestion - There could be an infinite number of related digestive conditions, but most of them are aggravated, if not caused, by long time acidity. This can come from: inadequate chewing, meal time tension, the need for fermentation with meals, a lack of enzymes to digest properly, parasites, etc. So, we often end up attempting to compensate by volume. Calm mealtimes, a bit of pickle with your meal, less volume, thorough, but not obsessive chewing and a bit of tea after the meal all insure good digestion.

๔.     การย่อยอาหารยาก – มีเงื่อนไขนับไม่ถ้วนที่เกี่ยวโยงกับการย่อย แต่ส่วนใหญ่เป็นการซ้ำเติม มากกว่าเป็นต้นเหตุ จากภาวะกรดมาเนิ่นนาน   อันนี้มาจาก การเคี้ยวไม่พอ ความเครียดระหว่างกินอาหาร  อาหารหมักหมมนาน ขาดเอ็นไซม์เพื่อย่อยได้อย่างเหมาะสม  พยาธิ์ ฯลฯ  ดังนั้น เรามักพยายามชดเชยด้วยการกินมากขึ้น   ความสงบในระหว่างกินอาหาร ปริมาณน้อยลง เคี้ยวให้ละเอียด แต่ไม่ใช่หมกมุ่นอยู่กับการเคี้ยว และดื่มน้ำชาเล็กน้อยหลังอาหาร จะทำให้แน่ใจได้ว่า มีการย่อยที่ดี

5.      Nutritional Deficiency - Lack of nutrients, good quality protein, oil, salt and the five tastes of salty, sweet, bitter, sour and pungent all conspire to foster overeating if we don't include these into our daily diet. A fixed template of a circle divided into percentages can only go so far? While you can use that initially, it takes consistent experimenting to find your balance—and this is a never ending research project because there are always different ways to balance excess and because your condition is constantly changing.

๕.     ขาดสารอาหาร – การขาดสารอาหาร โปรตีนคุณภาพดี น้ำมัน เกลือ และห้ารสชาดของ เค็ม หวาน ขม เปรี้ยว เผ็ด ล้วนทำให้กินเกิน หากไม่มีในอาหารประจำวัน    แผนผังตายตัวแบ่งว่าต้องกินอะไรเป็นเปอร์เซ็นต์เท่าไร ใช้ได้ไม่นาน  คุณอาจใช้ได้ในระยะแรกเริ่ม คุณต้องทดลองไปเรื่อยๆ เพื่อหาจุดสมดุลของตัวคุณเอง—และนี่ก็เป็นโครงการวิจัยที่ไม่มีวันสิ้นสุด เพราะมีวิธีอื่นๆ เสมอที่จะปรับสมดุลสิ่งที่เกินไป และเพราะว่า สภาวะของคุณเปลี่ยนแปลงอยู่ร่ำไป

6.      Emotionality - There are many emotional factors that are the basis for overeating or binge eating. If you feel that this is a component to your overeating, first, remove the dietary imbalance factors mentioned above that may be pushing you in this direction. Second, accept that your overeating needs to embrace an emotional perspective and either seek support or do some research to better understand more about these factors. Generally, we can easily anesthetize ourselves with the sensory pleasure of different foods, such as sugar, or by overeating. Stuffing your face literally shuts off the emotional center, at least temporarily, and insulates us from thinking. Sometimes, this can be a good thing. However, this soon wears off and we are no better for a solution. There are a number of books that can provide more insight, including, Geneen Roth's, "Feeding the Hungry Heart" and Jane R. Hirschmannn's, "Overcoming Overeating."

๖.      อารมณ์ – มีปัจจัยทางอารมณ์มากมายที่ทำให้กินเกิน  ประการแรก หากคนรู้สึกว่า การดึงป้จจัยที่ทำให้อาหารไม่สมดุลดังกล่าวข้างต้น อาจจะผลักดันให้คุณโด่งมาทางนี้  ประการที่สอง ยอมรับว่า การกินเกินของคุณจะต้องมีมุมมองด้านอารมณ์ด้วย และอาจหาคนสนับสนุน หรือทำการวิจัย เพื่อให้เข้าใจปัจจัยเหล่านี้ดีขึ้น   โดยทั่วไป เราสามารถสยบตัวเราเองด้วยการเพลิดเพลินกับอาหารต่างๆ เช่น น้ำตาล หรือด้วยการกินเกิน    การสวาปามจนเต็มปาก เป็นการปิดศูนย์รับรู้ทางอารมณ์ อย่างน้อยเป็นการชั่วคราว และปิดกั้นการนึกคิด   บางที นี่อาจเป็นเรื่องดี  แต่มันไม่ยั่งยืน และเราก็ไม่มีทางแก้ไขที่ดีกว่า   มีหนังสือหลายเล่ม ที่ให้ข้อคิด รวมทั้ง โดยจีนีน โรธ “ป้อนหัวใจที่หิวโหย” และ โดย เจน เฮิสช์แมนน “เอาชนะการกินเกิน”

10. "Mea Culpa"

๑๐. ยอมรับผิด

"Mea Culpa" is a Latin derivative meaning "My Fault." So, we're ditching blame. Try to recognize Your Role in Conflict and take responsibility for what you bring to all situations. Yes, the stimulus of caffeine might have made you a bit crazy and you shouldn't have really shouted at those strangers and smashed that parked little pink car you didn't like with that tire iron, but I doubt, "it was the coffee" that made you do it. You really can't blame the coffee. I'd rather think that it was whatever in you, unsettled and unresolved, and unexpressed that you ended up expressing as rage—only with an attentive audience.
"Mea Culpa" เป็นวลีลาติน มีความหมาย “ความผิดของฉันเอง”   ดังนั้น เรากล่าวโทษกัน  ขอให้ยอมรับบทบาทของตัวคุณเองในการพิพาท และรับผิดชอบด้วยในการหาทางแก้ไข  ถูกต้อง คาเฟอีนอาจกระตุ้นให้คุณบ้านิดๆ และคุณก็ไม่ควรจะตะโกนใส่คนแปลกหน้าเหล่านั้น และทุบกระจกรถสีชมพูเล็กๆ ที่จอดอยู่ เพียงเพราะคุณไม่ชอบกงล้อ  แต่ผมสงสัย “มันเป็นคาเฟอีน” ที่ทำให้คุณอาละวาดเช่นนั้น   คุณจะไปโทษกาแฟไม่ได้  ผมคิดว่า มันเป็นเพราะอะไรก็ตามในตัวคุณ ที่ไม่ได้รับการแก้ไข ไม่ตกผลึก และไม่ได้แสดงออกตามควร ระเบิดออกมาเป็นความเกรี้ยวกราด--ต่อผู้ชมที่ห่วงใย

Our modern society encourages blame; we blame our spouses, work management, friends, germs, sugar industry, pollutants, bacteria, viruses, etc. First, let's see how we may have a part in any adverse situation. "Don't point your finger," my grandmother was often heard to say, "there are always three pointing right back at you." To develop your spiritual perspective, first address, "Mea Culpa."

สังคมยุคใหม่ของเราส่งเสริมให้กล่าวโทษกัน  เราโทษคู่ชีวิตของเรา การจัดการงาน เพื่อนฝูง เชื้อโรค อุตสาหกรรมน้ำตาล  มลพิษ  แบคทีเรีย ไวรัส ฯลฯ   ประการแรก ลองดูซิว่า เราอาจมีส่วนอย่างไรในสถานการณ์เลวร้ายใดๆ   “อย่าชี้นิ้ว” ได้ยินคุณย่าพูดเช่นนี้ “มีอีกสามนิ้วที่ชี้เข้าตัวแกเองนะ”   เพื่อพัฒนาทัศนคติทางจิตวิญญาณ ขั้นแรก รู้ “ฉันผิดเอง”

11. Make Friends Everywhere

๑๑. จงผูกมิตรไปทั่ว

In the early days of the Boston macrobiotic community during the late 60s and early 70s, Michio Kushi was always referring to macrobiotic people as friends. At a lecture he'd sometimes begin with, "Ah...tunight, men-knee mahcro-bee-ott-tic freenze here....dhat's great!" It always felt easier and more authentic to call someone a friend, than the more intense brother or sister--unless it's Easter and you're in church.

ในช่วงแรกของชุมชนพลังชีวิตจักรวาลในบอสตัน ในระหว่างปลายทศวรรษ 60s และ ต้น 70s มิชิโอะ คุชิ จะเรียกชาวพลังชีวิตจักรวาล ว่าเพื่อนเสมอ   ในการบรรยาย บางครั้ง เขาจะเริ่มต้นด้วย “อา...คืนนี้ มีเพื่อนแมคโครไบโอติคมากมายที่นี่...ดีมากเลย”   มันเป็นความรู้สึกง่ายๆ และดี ที่จะเรียกคนหนึ่งๆ ว่าเพื่อน มากกว่าเป็นพี่น้องหญิง/ชาย ที่เข้มข้น—นอกเสียจากว่ามันเป็นเทศกาลอีสเตอร์ และคุณอยู่ในโบสถ์

Greet people with an open warmth. Find a way to surrender a piece of yourself. You'll find enormous strength in doing this. Listen to them. Extend yourself. Play. There's a mirror in everyone you meet, family, friends, strangers; your work is to see it clear.

ต้อนรับผู้คนด้วยความอบอุ่นที่เปิดกว้าง   หาทางที่จะลดบางส่วนของตัวคุณเอง  คุณจะพบความเข้มแข็งมหาศาลในการทำเช่นนี้   จงฟังพวกเขา   ยื่นตัวเองออกไป  เล่น   มีกระจกอยู่บานหนึ่ง ในทุกคนที่คุณเจอ ครอบครัว คนแปลกหน้า  ภารกิจของคุณ คือ เห็นมันให้แจ่มชัด

In the early 70's, if you were hitch-hiking across the country, or up and down the west coast, all you needed was one of those macrobiotic guides with that short list of "Macrobiotic Friends Throughout the USA." You could almost always show up at someone's door, and you'd be assured of a sizable dinner, easy chit chat and a comfortable futon before continuing your journey. Today, it's not as friendly, maybe because it's more common, or because people are more fearful, but a bit more camaraderie would be a big shot in the arm for a more recognizable and "friendly" movement. We all need friends. Make friends.

ตอนต้นทศวรรษ 70's  หากคุณเป็นนักโบกรถที่เดินทางไปทั่วประเทศ หรือ เดินทางขึ้นลงในแถบตะวันตก  สิ่งเดียวที่คุณต้องมีคือ คู่มือพลังชีวิตจักรวาล ที่มีรายชื่อสั้นๆ ของเพื่อนชาวแมคโครไบโอติคทั่วสหรัฐฯ”   คุณสามารถเดินทางเคาะประตูใครสักคน และรับรองได้ว่าคุณจะได้กินอาหารเย็น การสนทนาง่ายๆ และที่นอนสบายๆ ก่อนที่คุณจะออกเดินทางต่อไป   ทุกวันนี้ มันไม่เป็นมิตรเหมือนก่อน อาจเพราะมันธรรมดาเกินไป หรือเพราะคนหวาดกลัวกันมากขึ้น  แต่การเป็นสหายมากขึ้น จะเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดขบวนการที่เป็นมิตร และเป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น   พวกเราทั้งหมดต้องการเพื่อน  จงผูกมิตร

12. Every Front Has a Back

๑๒. ทุกสิ่งมีหน้า ก็มีหลัง

It's native intuition to know that there are always two sides to every story. Truth is impossible without lies, integrity meaningless without deceit. Each extreme provides a contrast that allows us to measure front and back. I'm crazy about technology. I wrote a book in the late 70s on an electric IBM typewriter.

มันเป็นสัญชาตญาณดั้งเดิมที่รู้ว่า ทุกเรื่องราวมีสองด้าน   ไม่มีความจริงหากไม่มีความเท็จ   ศักดิ์ศรีไม่มีความหมายหากไร้การหลอกลวง    ความสุดโต่งหนึ่ง สร้างจุดตัดให้เปรียบเทียบ ที่ให้พวกเราวัดหน้าวัดหลังได้    ผมคลั่งเทคโนโลยี  ผมเขียนหนังสือเล่มหนึ่งตอนปลาย 70s ด้วยการใช้เครื่องพิมพ์ดีดไฟฟ้า ไอบีเอ็ม

I used to use little white powder tape to cover mistakes, but I can't tell you how many times I had to restart chapter sections because of a new paragraph or an afterthought section inclusion. Computers changed all that. Overnight. With cut and paste, a whole new world of speed, ease and convenience opens up. But, then, there's a potential health risk. Front and back.

ผมเคยใช้แถบผงขาวเพื่อแก้คำผิด  แต่ผมบอกไม่ได้ว่าผมต้องเริ่มต้นเขียนบทใหม่กี่หน เพราะต้องเติมย่อหน้าใหม่ หรือข้อคิดใหม่ภายหลัง    คอมพิวเตอร์เปลี่ยนทุกอย่าง เพียงชั่วข้ามคืน  ด้วยการตัดปะ เกิดโลกใหม่ มิติใหม่ของความเร็ว ความง่ายดาย และความสะดวก   แต่แล้ว มันก็มีความเสี่ยงต่อสุขภาพด้วย  หน้าและหลัง

Cell phones. Hard to imagine taking a long trip without one, at this point. But convenience always has a front and back. The thin shell of a skull that protects our brain cannot offer real protection when we are holding concentrated radiation barely 1/4 of an inch from our dense brain tissue. The damage is real. It's only matter of time before this is agreed on. I guess there must be a corporate quota of money to be made before warnings are taken seriously.

It's only instinctive to suspect that anyone offering you something of big proportion, will invariably require some kind of payback;. It's a "front and back" issue. We natively know what we see isn't always the whole picture. The archetypal homicidal gangster, with "cold steely eyes," who after a couple of drinks, begins to cry about how he misses his Daddy, reveals a sparkle of vulnerability into a chosen life of character hardness. On many levels of thought, energetic, philosophical and even biochemical, interactions of front and back abound.

โทรศัพท์มือถือ  นึกไม่ออกว่าจะเดินทางไกลโดยไม่มีมือถืออย่างไรทุกวันนี้   แต่ความสะดวกสบายก็มีหน้าและหลังเสมอ   กะโหลกบางๆ ในหัวของเรา ที่ป้องกันสมอง ไม่สามารถป้องกันอะไรได้ในเวลาที่เราถือเครื่องที่มีรังสีเข้มข้น ห่างจากเนื้อเยื่อสมองที่แน่นหนาของเราไม่ถึง ๑ กระเบียดนิ้ว  อันตรายเสียหายเป็นของจริง   มันเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น  ผมเดาว่า คงมีการโถมเงินจากบรรษัทมหาศาล ก่อนที่คำเตือนดังกล่าวจะประกาศจริงๆ จังๆ    มันได้แต่เป็นสัญชาตญาณที่จะระแวงเหมือนกับเมื่อมีใครให้เงินคุณมากมาย ย่อมคาดหมายจะเอาอะไรกลับ  มันเป็นเรื่องของ หน้าและหลัง    เรารู้เป็นพื้นอยู่ว่า สิ่งที่เราเห็น ไม่ใช่เป็นภาพรวมทั้งหมด    ภาพเหมารวมของแก๊งอันธพาลฆ่าคน ที่มี “ตาแข็งกร้าวดุดเหล็กกล้า” ผู้หลังจากดื่มไม่กี่ก๊ง ก็เริ่มร้องไห้ว่าเขาคิดถึงพ่อมากเพียงไร  เผยความเปราะบางที่ยังมีอยู่ในชีวิตอันแข็งกร้าวที่เขาเลือก   ในหลายระดับของความคิด พลังงาน ปรัชญา และแม้แต่ชีวเคมี ล้วนมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างหน้าและหลัง

Front and back always reminds me of "fine print." Finding yourself too excited about certain benefits initially promised but not aware of the fine print where you unknowingly agree to donate your first born for a yearly ritual sacrifice, is an example of being so overwhelmed by the front, you've missed the back. Happens all the time. Maybe not with sacrifices, but you get the point. Front and back always exist.
หน้าและหลังเตือนให้ผมระลึกถึง “ลายน้ำ”   ในยามที่คุณรู้สึกเนื้อเต้นไปกับผลประโยชน์บางอย่าง ที่ตอนแรกได้สัญญา แต่คุณไม่ทันไหวตัวกับลายน้ำ หรือตัวพิมพ์เล็กๆ ที่พ่วงมา และคุณไม่ทันเห็น แต่ได้ตกลงอย่างไม่รู้ตัวว่าจะอุทิศลูกคนแรกเพื่อการสังเวยประจำปี เป็นตัวอย่างหนึ่งของการรู้สึกท่วมท้นไปกับด้านหน้า  คุณละด้านหลัง   นี่เกิดขึ้นตลอดเวลา   อาจไม่ใช่เป็นการสังเวย แต่คุณคงเข้าใจ  หน้าและหลังอยู่ร่วมกันเสมอ

However, this certainly is not a call to walk cautiously through life, weary of being mislead, manipulated or taken advantage of. Actually, this will inevitably happen anyway. And, it'll make you more perceptive, savvy and aware of "seeing both sides" before making any firm decisions that affect your comfort or future.

แต่นี่ไม่ใช่การเรียก การเดินอย่างระมัดระวังในชีวิต เป็นเรื่องน่ากลัวว่าจะถูกหลอก ถูกเอาเปรียบ   อันที่จริง มันจะเกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้  และมันจะทำให้คุณเข้าใจมากขึ้น  ฉลาดขึ้น และรู้จัก “มองทั้งสองด้าน” ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรที่กระทบความสุขสบายและอนาคตของคุณ

13. The Bigger the Front, the Bigger the Back

๑๓. หน้าใหญ่เท่าไร หลักก็ใหญ่เท่านั้น

Surprise! This principle is an elaboration of the one previous. We all know that front and back exist, but being aware of the front and back depth factor makes all the difference. The great degree of seduction you experience from something, is usually proportional to the detailed scrutiny you should consider before venturing further.

จ๊ะเอ๋!  หลักการนี้เป็นการสาธยายเพิ่มหลักการข้อก่อน   เรารู้ว่า มีหน้ามีหลัง แต่การตื่นรู้ถึงปัจจัยลึกของหน้าและหลังสร้างความแตกต่างมาก  อะไรที่เย้ายวนใจคุณมากเท่าไร มักจะเป็นสัดส่วนกับรายละเอียดที่คุณจะต้องคำนึงถึงก่อนเดินหน้าไกลกว่านั้น

I have a neighbor who just started dating after a painful divorce and three years of self-imposed exile. Walking our dogs one morning, I explained the meaning of big front and big back. She thought about it for a moment and then her light bulb seemed to go off: "So, if I lust after this guy in my office who seems like Don Juan incarnated and makes all the right moves with romancing me, sending little presents, writing sweet poetry and slow dancing by the water cooler, then, after several dates discover he's a cross-dressing, inarticulate, stingy, germaphobe who hates women—is this a big front, bigger back issue?"

ผมมีเพื่อนบ้านที่เพิ่งเริ่มออกเดท หลังจากการหย่าร้างที่เจ็บปวด และการเนรเทศตัวเองถึง ๓ ปี   เช้าวันหนึ่ง ในขณะที่เราจูงหมาเดินด้วยกัน ผมอธิบายความหมายของหน้าใหญ่ และหลังใหญ่   เธอคิดอยู่สักพัก แล้วก็คิดออก “อ้อ หากฉันมีราคะต่อชายคนนี้ในออฟฟิศของฉัน ที่มีหน้าตาเหมือนดอนฮวนเกิดใหม่ และทำทุกอย่างที่โรแมนติกมากสำหรับฉัน ส่งของขวัญให้ฉัน เขียนกลอนหวานแว๋ว และเต้นรำช้าๆ ข้างสระน้ำเย็นๆ และแล้ว หลังจากเดทกันหลายหน ก็พบว่า เขาเป็นกระเทย พูดไม่เอาไหน ขี้เหนียว เกลียดผู้หญิง อันนี้เป็นหน้าใหญ่ แต่หลังใหญ่กว่าไหมคะ?”

Everything grows in proportion. "Not you get, what you see," a popular teen expression, underscores the lesson of front and back.

ทุกอย่างเติบโตเป็นสัดส่วนกัน “ไม่ใช่เป็นแบบ คุณได้สิ่งที่คุณเห็น” ซึ่งเป็นคำเอ่ยยอดนิยมของวัยรุ่น เป็นการขีดเส้นใต้บทเรียน หน้า และหลัง

14. Respect Your Elders

๑๔. จงเคารพผู้อาวุโสของคุณ

To me, this seems like the result of maintaining a one grain, ten thousand, philosophy. We owe deep gratitude to our elders. Any elder should be a respected part of the human community. Our courtesy, willingness to help and protect elders is how we express this gratitude. They are our teachers.

สำหรับผม มันเหมือนผลของการธำรงปรัชญา เมล็ดเดียว กลายเป็นหมื่น  เราเป็นหนี้ลึกล้ำต่อผู้อาวุโสของเรา   ผู้อาวุโสพึงได้อยู่ในชุมชนมนุษยชาติที่รับความเคารพ   ความนอบน้อม ความยินดีที่จะช่วยเหลือ และปกป้องผู้สูงวัย เป็นการแสดงความกตัญญู  พวกเขาเป็นครูของเรา

Something cruel and out of character that I once did--this will serve as my confessional--had a profound effect on my attitude toward elders. I was living in Southern California and flying along the left speed lane of the freeway in my ultra sleek convertible sports car thinking I'm too cool for words, when suddenly, this old man in giant wrap-around sunglasses at the wheel of a Buick (they're always driving Buicks!) enters my lane about 50 feet in front of me at half my speed.

ผมขอสารภาพการกระทำที่โหดร้ายที่ผมได้ทำครั้งหนึ่ง ที่มีผลกระทบลึกซึ้งต่อทัศนคติของผมต่อผู้สูงวัย   ผมอาศัยอยู่ตอนใต้ของแคลิฟอร์เนีย และกำลังแล่นฉิวในเลนซ้ายสำหรับรถวิ่งเร็วบนฟรีเวย์ คิดว่า ผมเจ๋งมาก  ทันใดนั้น ชายแก่คนนี้ ใส่แว่นกันแดดยักษ์ที่ต้องผูกพันรอบ ขับรถบูอิค แล่นเข้ามาในเลนของผมห่างเพียง ๕๐ ฟุต ด้านหน้า ในอัตราเร็วครึ่งหนึ่งของผม

I lay on my loud horn big time and nearly startle the prunes out of him. Matter of fact, it looked, from the way he was startled, like I almost inspired a heart attack. Mr. Cruiser spills into the next lane and I pull up along side, ready to wave my index finger in that condescending "naughty boy, no-no!" look and give him the mean Cuban evil eye, when he pulls off his sunglasses to meet my stare.
ผมบีบแตรเสียงดัง และทำให้เขาตกใจมาก  อันที่จริง ดูจากอาการตกใจของเขา ผมนึกว่าหัวใจเขาจะวาย   เขาไถลไปอีกเลน และผมก็ขับมาข้างๆ พร้อมที่จะชี้นิ้วไหวๆ แบบภาพคนที่โง้มตัวลง “เจ้าเด็กซุกซน ไม่ได้นะ” ด้วยสายตาชั่วร้ายแบบคิวบา เมื่อเขาดึงแว่นกันแดดออก เพื่อสบตาที่จ้องมองเขา

He looks just like my beloved grandfather and obviously is very shaken up. My intrusive horn brutally yanked him out of whatever world he was comfortably wandering around in. He's waiting for me to scream or give him the finger, but immediately I realize how insensitive and callous my actions were.

หน้าตาของเขาเหมือนคุณปู่ที่ผมรัก และเขาตัวสั่นเทา   เสียงแตรที่คุกคาม ได้แว้งกัดเขาอย่างทารุณ ฉุดเขาออกจากโลกอะไรก็แล้วแต่ ที่เขาท่องไปอย่างสบายๆ   เขานั่งรอให้ผมกรีดร้อง และชี้นิ้วใส่เขา  แต่ทันใดนั้น ผมตระหนักว่า ผมเป็นคนหัวใจกระด้างในการกระทำของผม

At that moment, I had the impulse to sob. I mouthed, "Sorry!" But, he only stared at me, expressionless. As I continued to drive I thought that no doubt, he was somebody's grandfather. And, no doubt, I scared him good. On one hand, he'll probably be more aware of entering fast lanes at a snails speed in the future, but on the other, I should have been more respectful, compassionate and diplomatic.
ในขณะนั้นเอง ผมรู้สึกอยากร้องไห้  ผมหลุดปาก “ขอโทษครับ”  แต่เขาเพียงจ้องหน้าผม ไม่ได้พูดอะไร   ในขณะที่ผมขับรถต่อไป ผมคิดว่า ไม่ต้องสงสัย เขาต้องเป็นปู่ของใครคนหนึ่ง  และไม่ต้องสงสัย ผมได้ทำให้เขาตกใจกลัวไปนาน   ในด้านหนึ่ง เขาคงจะมีสติมากขึ้น เมื่อจะขับเข้าเลนเร็วด้วยความเร็วขนาดหอยทากของเขาในอนาคต  แต่ในทางอื่น ผมควรจะมีความเคารพมากกว่านี้ มีความเมตตา และมีมารยาทด้วย

It reminds me of a piece of calligraphy that I have framed in my home. It's from Japan and I was told that the single character displayed means, "Entu;" to be like water. When water approaches a sudden block, it will, despite it's remarkable strength and tenacity, go around and make a new path. Why couldn't I go around this old man, instead of blasting him? I'm grateful to him. Despite that this happened many years ago, I always think twice about using my horn.

มันเตือนให้ผมระลึกถึงอักษรที่ผมใส่กรอบแขวนที่บ้าน  มันมาจากญี่ปุ่น และคนให้บอกว่า อักษรเดี่ยวที่เขียนหมายถึง “เอนตู” จงเป็นดั่งน้ำ   เมื่อน้ำเจอสิ่งกีดขวาง มันจะไหลอ้อม แม้ว่ามันจะมีพละกำลังมาก และหาทางใหม่    ทำไมผมจึงหาทางใหม่อ้อมชายชราคนนั้นไม่ได้ แต่กลับไปบีบแตรใส่เขา?   ผมรู้สึกขอบคุณเขา   ทั้งๆ ที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลายปีแล้ว ผมจะคิดสองตลบก่อนที่จะบีบแตรรถของผม

15. Embody Active Gratitude

๑๕.  จงมีความกตัญญู

I once read a quote from Michio Kushi that said, "Economy is the practice of gratitude." Reading that quote profoundly moved something in me; It helped me to understand a more meaningful way to express gratitude by being more socially conscious and conservationally minded. Offering thanks, giving to others, saying grace before and after eating, all constitute gratitude.

ครั้งหนึ่ง ผมได้อ่านข้อความจาก มิชิโอะ คุชิ ที่กล่าวว่า “เศรษฐกิจ คือ ปฏิบัติการของความกตัญญู”   การอ่านข้อความนี้ เคลื่อนบางสิ่งในตัวผม   มันช่วยให้ผมเข้าใจวิธีแสดงออกถึงความกตัญญูที่มีความหมายกว่า ด้วยการมีจิตใจที่มีความสำนึกทางสังคม และอนุรักษ์   การกล่าวขอบคุณต่อผู้อื่น กล่าวขอบคุณก่อนและหลังการกิน ทั้งหมดเป็นความกตัญญู

I heard a speaker recently say that our face is "public property--how much effort does it take to smile at others?" Smiling, offering warmth and practicing in all things, kindness, is a form of active gratitude.

ผมได้ยินนักพูดคนหนึ่งกล่าวเมื่อเร็วๆ นี้ว่า หน้าของพวกเรา เป็น “สมบัติสาธารณะ—จะต้องใช้ความพยายามมากเท่าไร ที่จะยิ่มให้คนอื่น?”  การยิ้ม มอบความอบอุ่น และการกระทำทุกอย่างด้วยความโอบอ้อมอารี เป็นการมีความกตัญญู

Writer and popular American radio show host, Dennis Prager wrote a very inspirational book called, "Happiness is A Serious Problem." In the book, Prager explains that the most common factor happy people seem to share is a deep sense of reverence and gratitude. They have no expectations, so whatever happens they are genuinely surprised and grateful.
นักเขียนและนักจัดรายการวิทยุยอดนิยมอเมริกัน  เดนนิส เปรเกอร์ เขียนหนังสือที่ดลใจมาก ชื่อ “ความสุขเป็นปัญหาสาหัส”   ในหนังสือ เปรเกอร์ อธิบายว่า ปัจจัยร่วมสามัญที่คนที่มีความสุขดูเหมือนจะแบ่งปันกัน คือ ความรู้สึกเคารพนับถือ และกตัญญู  พวกเขาไม่มีความคาดหวัง ดังนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาจะรู้สึกแปลกใจ และขอบคุณ

I'm not sure it's possible to be a modern person existing in a large metro area and live with absolutely no expectations, however, I suspect that the degree of attachment to expectations is the real issue. It's all right to have expectations as long as you maintain a frame of mind that really feels it's equally all right for those expectations to not happen. I have a friend who is a devout Christian Scientist. His motto is, "prepare for the worst, expect the best."

ผมไม่แน่ใจว่า เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นคนยุคใหม่ ที่อยู่ในเมืองใหญ่ และมีชีวิตอย่างไม่มีความคาดหวังใดๆ ทั้งสิ้น  แต่ผมก็สงสัยว่า ระดับความยึดมั่นต่อความคาดหวัง เป็นประเด็นจริงจัง  มันไม่เป็นไรที่จะมีความคาดหวัง ตราบเท่าที่คนธำรงจิตใจที่มีความรู้สึกจริงๆ ได้ว่า ไม่เป็นไร หากความคาดหวังเหล่านั้นไม่เกิดขึ้น   ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่เคร่งในคริสเตียนวิทยาศาสตร์   สุภาษิตของเขา คือ “เตรียมพร้อมสำหรับเวลาที่แย่ที่สุด และคาดหวังสิ่งที่ดีที่สุด”

16. Ecology

๑๖.  นิเวศวิทยา

Herman Aihara was fond of this principle and included it in his teachings to remind us that our original sustenance and nourishment comes from the soil. "Body and soil, not two," says an old Japanese proverb. The soil produces the vegetation that feeds the animal kingdom as well as humanity. We eat from our locale to become more attuned to our bodies as well as the elements.
เฮอร์แมน ไอฮาระ ชอบหลักการนี้ และรวมไว้ในคำสอนของเขา เพื่อเตือนพวกเราว่า บ่อเกิดของการหล่อเลี้ยงและการยังชีพ มาจากดิน  “กายและดิน ไม่ใช่สองสิ่ง” ดังสุภาษิตโบราณญี่ปุ่น   ดินผลิตพืชผักที่ป้อนอาณาจักรสัตว์รวมทั้งมนุษยชาติ   เรากินจากผลผลิตในท้องถิ่น เพื่อปรับร่างกายของเรารวมทั้งองค์ประกอบทั้งหลาย

An ecological perspective is also a social one—we live with a no-waste principle and realize that the way we manage our environment is reflective of our personal condition. It is one of many growth mirror's for us. Being ecologically minded is just not a trait that we mechanically demonstrate, it should be something that we feel; a concern for what we use and do not use and a concern for where it comes from and how we can replace it.

มุมมองเชิงนิเวศ เป็นเรื่องสังคมด้วย—เราอาศัยภายใต้หลักการ ไร้ขยะ และตระหนักว่า วิธีที่เราจัดการสิ่งแวดล้อมของเรา เป็นภาพสะท้อนภาวะส่วนตัวของเรา   มันเป็นหนึ่งในกระจกของการเติบโตหลายๆ บาน    การมีจิตใจโน้มไปทางนิเวศ ไม่ใช่เป็นเพียงคุณสมบัติพิเศษที่เราสาธิตอย่างหุ่นยนต์  มันควรเป็นบางสิ่งที่เรารู้สึก  ความห่วงใยในสิ่งที่เราใช้และไม่ใช้  และห่วงใยว่ามันมาจากไหน และเราจะทดแทนมันได้อย่างไร

17. Self-Challenge

๑๗. ท้าทายตัวเอง

Develop the appetite to turn your weaknesses into strengths. Challenging ourselves builds discipline and will. Challenging our ability to care for ourselves was an integral part of Ralph Waldo Emerson's 'Self-Reliance" theory. I find goal making one particularly effective way of doing this. Every New Year's Day, under the categories of health, finance, creativity, relationships, work, emotional character, education, environment (home) and spiritual practice, I list numerous goals for each category.

พัฒนาแรงปรารถนาที่จะเปลี่ยนจุดอ่อนของคุณให้เป็นจุดแข็ง   ท้าทายตัวเราเองให้ทฤษฎี “การพึ่งตัวเอง” ของราล์ฟ วอลโด   ผมพบว่า การตั้งเป้าหมาย เป็นหนทางที่มีประสิทธิภาพในการทำเช่นนี้   ทุกๆ วันปีใหม่ ภายใต้ประเภทสุขภาพ ความสร้างสรรค์ ความสัมพันธ์ งาน คุณลักษณะทางอารมณ์ การศึกษา สิ่งแวดล้อม (บ้าน) และการปฏิบัติทางจิตวิญญาณ ผมลงรายการเป้าหมายมากมายในแต่ละประเภท

Every month I do a brief assessment of what I'm doing toward realizing these goals as the year evolves. This monthly accounting keeps me motivated. And, positive results usually add even more incentive. The idea is not to simply produce, but to discover amusement while challenging our self-imposed limitations. What I do not accomplish, I re-list the following year if it still has appeal. How we feel about ourselves, deep inside, is the most primary relationship we have. Feeling accomplished, versatile and having a sense of personal pride enhances our self-image.

ทุกๆ เดือน ผมจะทำการประเมินอย่างสังเขป ให้เห็นว่า ผมกำลังทำอะไรสู่การบรรลุถึงเป้าหมายเหล่านั้น เมื่อเวลาของปีผ่านไป   การคิดบัญชีทุกเดือนเช่นนี้ เป็นการกระตุ้นตัวผมเอง  และผลบวกมักจะเติมแรงจูงใจมากขึ้น   ประเด็นคือ ไม่ใช่เพียงแต่ผลิตมัน แต่ค้นพบความสนุกสนานในการท้าทายขอบเขตจำกัดที่ตัวเองตั้งขึ้น   ส่วนสิ่งที่ผมทำไม่ได้  ผมก็ลงรายการอีกในปีต่อไป หากมันยังดูน่าสนใจ   เรารู้สึกอย่างไรกับตัวเอง ลึกเข้าไปข้างใน เป็นความสำคัญลำดับแรกที่เรามี   ความรู้สึกว่าได้บรรลุเป้าหมาย มีความสามารถรอบตัว และมีความรู้สึกภาคภูมิใจส่วนตัว ช่วยเสริมภาพพจน์ตัวเอง

18. Cultivate A Sense Of Humor

๑๘. จงบ่มเพาะอารมณ์ขัน

Ohsawa called 'Good Humor' one of the basic conditions of health. Humor comes from the Latin word humere, which means, "to be wet, or fluid, like water." In Buddhism and Taoism, water imagery represents flowing freedom and perfect naturalness. If you think about it, humor has a watery quality that we can be most receptive to by "going with the flow," allowing ourselves the mental flexibility to be open and taken by the imagery of the comic, or the comic irony of a particular situation.
โอฮะซาวะ เรียก “อารมณ์ขันที่ดี” เป็นภาวะพื้นฐานหนึ่งของสุขภาพ   อารมณ์ขันมาจากคำลาติน ที่แปลว่า “เปียก หรือของเหลวเช่นน้ำ”   ในพุทธศาสนาและเต๋า ภาพน้ำแทนการไหลอย่างอิสระ และความเป็นธรรมชาติที่บริบูรณ์   หากคุณคิดให้ดี อารมณ์ขัน มีคุณสมบัติของน้ำ ที่เราเชื่อมโยงได้มากที่สุดด้วยการ “ไปตามการไหล” ปล่อยให้ตัวเองมีความยืดหยุ่นทางอารมณ์ มีความเปิดกว้าง และเป็นส่วนหนึ่งกับความขบขัน หรือการเสียดสีอย่างขบขันต่อสถานการณ์หนึ่งๆ

In foolishness or silliness, there is a sense of the sublime. Embodying this principle offers us a secret power in being able to lift our spirits at almost any given moment. And, it brings us to experience child-like qualities of our vulnerable, spontaneous and joyful self.

ในความโง่เขลา มีความรู้สึกที่สูงส่ง   การเป็นหนึ่งกับหลักการข้อนี้ ทำให้เรามีพลังลึกลับในการยกระดับจิตวิญญาณให้สูงขึ้นไม่ว่าในสถานการณ์ใด  และมันนำประสบการณ์ของความเปราะบางเหมือนเด็ก  ที่เกิดขึ้นเองและเต็มไปด้วยปิติในตัวของมันเอง

Feeling or expressing something humorous is a novel way to experience 'being in the moment.' Recall when you've really been amused or laughed aloud—were you thinking about your mortgage tax that's due? Were you thinking about your childhood and your cruel stepfather with his martial punishments? How about your overbearing boss—was he on your mind? Truth is, it would be difficult, because humor invites you into the present moment and then locks the door. Now, you're face to face with joy. And, it engages 100% of your intention (unless the humor is really bad).
ความรู้สึกหรือการแสดงออกบางอย่างที่น่าขัน เป็นวิธีใหม่ในการสัมผัสกับ “การดำรงอยู่ในขณะนั้น”   ลองระลึกถึงเวลาที่คุณรู้สึกสนุกมากๆ และหัวเราะดังๆ—ตอนนั้นคุณคิดถึงภาษีจำนองที่จะถึงกำหนดจ่ายไหม?   คุณคิดถึงวัยเด็กและพ่อเลี้ยงที่โหดร้าย และการลงโทษรุนแรง?  แล้วเจ้านายสุดทนหล่ะ—เขาอยู่ในใจของคุณหรือเปล่า?   ความจริง คือ มันยาก เพราะอารมณ์ขันเชิญชวนคุณให้เข้าสู่ปัจจุบันขณะ และปิดประตูลงกลอน    ตอนนี้ คุณอยู่กับความปิติสุข และดึงดูดความตั้งใจของคุณ 100% (ยกเว้นเป็นขำขันห่วย)

Experiencing this and being mindful of it will help you become more consistently present in everything you do.

สัมผัสอันนี้กับมีสติเกี่ยวกับมัน จะช่วยให้คุณอยู่กับเนื้อกับตัวในปัจจุบันขณะในทุกสิ่งที่คุณกระทำ

Humor can give us new ways to view uncomfortable circumstances, thereby becoming a coping tool. There are many events that occur in our lives that we really have no control over. For some, this sense of powerlessness can be grounds for frustration and depression. By developing a humorous outlook we find ways to minimize these situations to our best advantage. We must learn to laugh at ourselves a well as with others.

อารมณ์ขันให้มุมมองใหม่ต่อเหตุการณ์ที่ไม่สมประสงค์ จึงเป็นเครื่องช่วยในการรับมือ ปรับตัว   มีเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา ที่เราควบคุมไม่ได้จริงๆ   สำหรับบางคน ความรู้สึกไร้อำนาจ กลายเป็นพื้นฐานของความผิดหวังและความสิ้นหวัง   ด้วยการพัฒนาอารมณ์ขัน เราจะพบวิธีการลดความยากลำบากให้เป็นประโยชน์แก่เราอย่างดีที่สุด    เราจะต้องเรียนรู้การหัวเราะต่อตัวเองรวมทั้งต่อผู้อื่น

Obviously, humor does not cure all, but a sense of humor has a unique way of helping you navigate through life's daily disappointments and upsets. It doesn't really change anything for the long haul, but it usually makes everything instantly more tolerable and sometimes can give you a new way to reframe your situation. Humor, the Vitamin "H" of good medicine, is free, can be shared, and most definitely can be contagious! Can't ask for much more.

แน่นอน อารมณ์ขันไม่ได้รักษาทุกอย่าง แต่อารมณ์ขันช่วยให้คุณหาทางข้ามพ้นความผิดหวังและความเสียใจในชีวิตประจำวัน   มันไม่ได้เปลี่ยนอะไรเป็นเวลานาน แต่มันช่วยให้ทุกอย่างทนได้ และบางทีก็ให้คุณปรับกรอบคิดใหม่   อารมณ์ขัน เป็นเหมือนวิตามิน ฟรี แบ่งปันกันได้ และแน่นอน แพร่ระบาดได้ด้วย

19. Non- Credo (Do Not Believe)

๑๙. จงอย่าเชื่อง่าย

Hardly meant as an attitude of arrogant denial, non credo simply reminds us to not blindly believe. It teaches us that the most sustaining and meaningful ways to learn something is through your own experience. You can believe that you can climb a mountain and by looking at it carefully theorize about its terrain and where climbing difficulty might occur and how any emergencies would be handled. But to actually climb the mountain and experience anxiety, fear, the potential of death and finally triumph, imprints a deep conviction about your abilities that conceptualizing cannot. Belief is merely an emissary of the intellect. Non credo also means to challenge and question for a deeper understanding.

อันนี้ไม่ได้หมายถึงความอหังการ์ แต่เป็นการเตือนให้เราไม่หลงเชื่ออย่างคนตาบอด   มันสอนให้เรารู้ว่า หนทางที่ยั่งยืนและมีความหมายในการเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง คือ ผ่านประสบการณ์ของตนเอง   คุณสามารถเชื่อได้ว่าคุณสามารถไต่เขาลูกหนึ่ง และด้วยการตรวจดูภูเขาอย่างรอบคอบ ก็ตั้งทฤษฎีถึงภูมิประเทศและจุดที่อาจยากต่อการปีนป่าย และสถานการณ์ฉุกเฉินกี่ครั้งที่ต้องเตรียมรับมือ   แต่การปีนเขาที่แท้จริง และประสบการณ์ของความวิตกกังวล ความกลัว และอาจถึงตาย จนชัยชนะในที่สุด จะประทับรอยความเชื่อมั่นที่ลึกซึ้งในความสามารถของคุณอย่างที่การนั่งตรึกคิดไม่สามารถทำให้ได้   ความเชื่อเป็นเพียงทูตของภูมิปัญญา   ความไม่เชื่อง่ายๆ ก็หมายถึงการท้าทาย และตั้งคำถามเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

20. Growth is Spirallic, Not Linear

๒๐. จงเจริญเติบโตเป็นวัฏจักรเกลียว ไม่ใช่เส้นตรง

The most common pattern found in nature and all phenomena is the spiral. We see it in every day patterns; Autumn leaves headed toward the ground in a spirallic freefall; the helical form of DNA and RNA; the rings of a seashell, exhaust smoke coming out of car, sound waves, etc. Within the movement of a spiral, there is always a return near the place of origin, but in a more evolved direction.

แบบแผนที่พบเป็นปกติในธรรมชาติ และในปรากฏการณ์ทั้งหลาย คือ ความเป็นเกลียว   เราเห็นมันในแบบแผนทุกวัน   ใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วงดิ่งหล่นลงดินเป็นเกลียวเสรี  รูปทรงเกลียวของ ดีเอ็นเอ และ อาร์เอ็นเอ  วงรอบของหอยทะเล  ควันจากท่อไอเสียของรถ คลื่นเสียง ฯลฯ   ภายในการเคลื่อนไหวแบบเกลียวหนึ่งๆ จะมีจุดหนึ่งที่หวนกลับเสมอที่อยู่ใกล้จุดกำเนิด แต่ในทิศทางที่ค่อยเป็นค่อยไป

Our personal growth parallels this movement; we get better, we get worse, we get better, we get worse. Growth is rarely linear. No one just, 'gets better.' Often, it's getting worse that becomes our best teacher and enables us to recover. This give us a point of measurability toward seeing a larger picture.

การเจริญเติบใหญ่ส่วนตัวของเรา

21. Seek Significance

๒๑. จงแสวงหาสิ่งที่มีนัยสำคัญ

The late senior macrobiotic teacher, Herman Aihara, used to give wonderful lectures on the meaning of life. Some of his inspiration was based on the writings of Vicktor Frankl, whose pivotal book from the 1950s, "Man's Search for Meaning," emphasized the need for living our lives with purpose. Often, in macrobiotic lingo, this is called, "dream." As in, having a big dream. Whatever we seek that feels significant offers meaning; social meaning, personal meaning and spiritual meaning. Find ways to inspire life; ways that help, heal or amuse. Seek significance.

อดีตครูอาวุโสพลังชีวิตจักรวาล เฮอร์แมน ไอฮาระ เคยแสดงปาฐกถายอดเยี่ยมเรื่องความหมายของชีวิต   แรงบันดาลใจบางประการของเขามาจากบทความของ วิคเตอร์ แฟรงเคิล ผู้เขียนหนังสือสำคัญตั้งแต่ทศวรรษ 1950s “การแสวงหาความหมายของคน” เน้นถึงความต้องการดำรงชีวิตอย่างมีเป้าหมาย    ในภาษาแมคโครไบโอติค เรียกว่า “ความฝัน”   ประหนึ่งมีความฝันอันยิ่งใหญ่   อะไรก็ตามที่เราแสวงหา ที่เรารู้สึกว่ามีนัยสำคัญ จะให้ความหมาย  ความหมายเชิงสังคม  ความหมายส่วนตัว และความหมายเชิงจิตวิญญาณ   จงหาทางสร้างแรงบันดาลใจแก่ชีวิต ทางที่ช่วย สมานรักษา หรือสนุกสนาน  จงแสวงหาสิ่งที่มีนัยสำคัญ

22. Cultivate Intuition

๒๒. จงบ่มเพาะสัญชาตญาณ

Intuition is one our essential characteristics. It's the ability to recognize impulse. We hear a certain voice inside of ourselves (among the many that exist there), and it offers a solution, advice or insight. If we listen to that voice, over a period of time, and trust its direction, we'll discover confidence from its accuracy. This occurs when we begin to recognize "the voice" and realize that it's the voice of intuition.

สัญชาตญาณเป็นลักษณะพิเศษหนึ่งของเรา  เป็นความสามารถในการสำนึกถึงแรงกระตุ้น   เราได้ยินเสียงเฉพาะหนึ่งภายในตัวเรา (ท่ามกลางเสียงอื่นๆ มากมายที่อยู่ที่นั่น) และมันช่วยให้ทางแก้ไข คำปรึกษา หรือ ข้อคิดด้วย   หากเราฟังเสียงนั้น ตลอดช่วงเวลาหนึ่ง และเชื่อถือทิศทางของมัน เราจะพบความมั่นใจจากความแม่นยำของมัน  อันนี้เกิดขึ้นเมื่อเราเริ่มสำนึกรู้ถึง "เสียง" และประจักษ์ว่า มันเป็นเสียงของสัญชาตญาณ

Continually, in small ways we can test ourselves: guessing who the letter is that sits in our mailbox, intuiting who is calling us when the telephone rings, maybe finding yourself lost one day while driving and finding your back without a map or directions. These are ordinary and simple games to use and test intuition, and in the process learn more about how we reason and how we intuit.

เราสามารถทดสอบตัวเองเล็กๆ น้อยๆ ดังนี้  ลองเดาว่า จดหมายที่อยู่ในตู้จดหมายมาจากใคร พอโทรศัพท์ดังขึ้น ลองทายว่าใครโทรมา  หรือบางวันก็ขับรถหลงทาง และพยายามหาทางกลับโดยไม่มีแผนที่หรือทิศทาง   นี่เป็นเกมง่ายๆ ที่ใช้ทดสอบสัญชาตญาณ  และในกระบวนการก็เรียนรู้ว่าเราใช้เหตุผล และสัญชาตญาณอย่างไร

More complex intuitive-developing exercises include asking yourself questions and noticing your immediate response (intuition doesn't analyze or evaluate--it's instinctive), You can strengthen intuitive sensitivity by balancing rest with activity, reducing stress to comfortable management and a stable, whole food diet. When the body is more relaxed, intuitive faculties become more apparent. However, if your body is engaged in furious hormonal activity, as happens with the rising and falling of blood sugar, your sensitivity to energy outside yourself and as well as others, can become diminished.

แบบฝึกหัดเพื่อการพัฒนาสัญชาตญาณที่ซับซ้อนยิ่งขึ้น รวมการตั้งคำถามต่อตัวเอง และสังเกตการโต้ตอบทันที (สัญชาตญาณไม่วิเคราะห์หรือประเมิน)   คุณสามารถสร้างความเข้มแข็งแก่สัญชาตญาณของคุณด้วยการจัดความสมดุลระหว่างการพักผ่อนกับการทำกิจกรรม  ลดความเครียดให้อยู่ในระดับที่จัดการได้สบายๆ และอาหารที่มีความเป็นองค์รวม และมีความเสถียร    เมื่อร่างกายผ่อนคลายมากขึ้น สัญชาตญาณจะมีความชัดเจนยิ่งขึ้น   แต่หากร่างกายของคุณต้องวุ่นกับกิจกรรมผาดโผนของฮอร์โมนเพราะระดับน้ำตาลขึ้นๆ ลงๆ ในเลือด ความละเอียดอ่อนต่อพลังงานนอกกาย รวมทั้งของคนอื่น ก็จะถดถอยลง

Foods that elevate your metabolism or body heat, such as stimulants (caffeine, sugar, spices, etc.) contribute to blood sugar instability and heat up the body, making it less sensitive to intuition. Whole grains, vegetables, beans, sea vegetables, moderate amount of oils and some fruit are good foods for regulating blood sugar.

อาหารที่ยกระดับการเผาผลาญของคุณ หรือความรัอนของร่างกาย เช่น ตัวกระตุ้น (คาเฟอีน น้ำตาล เครื่องเทศ ฯลฯ) มีส่วนทำให้น้ำตาลในเลือดไม่คงที่ และทำให้ร่างกายร้อน ทำให้มันไม่อ่อนไหวต่อสัญชาตญาณ   ธัญพืช ผัก ถั่ว ผักทะเล น้ำมันพอประมาณ และผลไม้บ้าง เป็นอาหารที่ดีสำหรับควบคุมน้ำตาลในเลือด

There's a very fine line between intuition and fear. Your clarity of mind will be able to distinguish whether it's fear, or the voice of intuition. The intuitive voice is rarely an emotional one. It speaks calmly and clearly. Once you recognize it, you'll never forget its sound.

มีเส้นแบ่งบางๆ ระหว่างสัญชาตญาณและความกลัว   ความแจ่มชัดในจิตใจ จะช่วยให้คุณแยกว่า มันเป็นความกลัว หรือเสียงของสัญชาตญาณ   เสียงสัญชาตญาณมักไม่ค่อยเป็นอารมณ์  มันจะพูดอย่างสงบและชัดเจน   เมื่อคุณรู้จักมันครั้งเดียว จะไม่มีวันลืมเสียงของมัน