172. “แรงงาน” จับมือ “สิ่งแวดล้อม” สู้เพื่อ สังคมที่ดีกว่า

Labor and Environmental Leaders Move Beyond Differences to a Common Vision

Our nation can realize a future that is equitable and ecologically balanced, but to do so we must build a movement supported by a broad base of citizens committed to transformative change. We will work together towards these ends.

 by James Gustave Speth and Joe Uehlein

ผู้นำแรงงานและสิ่งแวดล้อมคล้องแขนโพ้นจุดต่าง สู่ วิสัยทัศน์ร่วม

ชาติของเราสามารถบรรลุถึงอนาคตที่มีความเท่าเทียมกันและสมดุลเชิงนิเวศ, แต่เพื่อทำเช่นนั้นได้ เราต้องสร้างการเคลื่อนไหวที่สนับสนุนโดยฐานพลเมืองในระดับกว้างที่มุ่งมั่นต่อการเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกโฉม.  เราจะทำงานด้วยกันสู่จุดหมายเหล่านั้น.

โดย เจมส์ กุสตาฟ สเปธ และ โจ อูห์เลน

During our many decades of work in the labor and environmental movements, there have been many battles that led to tensions between our communities. The Keystone Pipeline is only the most recent example. To help overcome these challenges, we recently convened two dozen leaders of labor, environmental, and other organizations for a frank conversation about the difficult times faced by ordinary workers and the dire environmental prospects we all face. We were motivated by a deep conviction that our communities could unite behind a common vision of a new economy that is good for working families and for the planet. We know that a top priority of most people is decent, dignified jobs that advance a truly sustainable economy. 

ในระหว่างการทำงานหลายทศวรรษของพวกเราในการขับเคลื่อนแรงงานและสิ่งแวดล้อม, มีศึกหลายครั้งที่นำพวกเราสู่ความตึงเครียดระหว่างชุมชนของเรา.  กรณี ท่อทรายน้ำมันคีย์สโตน เป็นเพียงตัวอย่างล่าสุดหนึ่ง.  เพื่อก้าวข้ามข้อท้าทายเหล่านี้, เมื่อเร็วๆ นี้ พวกเราได้จัดประชุมให้ผู้นำ 24 คน จากแรงงาน, สิ่งแวดล้อม, และองค์กรอื่นๆ ให้เข้าร่วมสนทนากันอย่างเปิดอก เกี่ยวกับความยากลำบากต่างๆ ของคนงานธรรมดาๆ และ อนาคตสิ่งแวดล้อมอันเลวร้าย ที่พวกเราทั้งหลายกำลังเผชิญอยู่.  พวกเรามีแรงบันดาลใจจากความเชื่อมั่นลึกๆ ว่า ชุมชนต่างๆ ของพวกเรา สามารถผนึกกำลังกันเบื้องหลังวิสัยทัศน์ร่วมของเศรษฐกิจใหม่ ที่ดีสำหรับครอบครัวคนทำงาน และ สำหรับพิภพโลก.  พวกเรารู้ว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคนส่วนใหญ่ คือ งานที่เหมาะสม, มีศักดิ์ศรี ที่ยังให้เศรษฐกิจก้าวหน้าสู่ความยั่งยืนที่แท้จริง.

And, at the end of our conversation, we were heartened by the unity we found in this diverse group of leaders behind a common vision. And we hoped that by developing the following joint statement, we could help build broader consensus around this vision and steps towards achieving it.

และ, ในตอนจบของการสนทนาของพวกเรา, พวกเรารู้สึกเปรมปรีด์กับเอกภาพที่เราพบในกลุ่มผู้นำที่หลากหลาย ที่อยู่เบื้องหลังวิสัยทัศน์นี้.  และพวกเราหวังว่า ด้วยการพัฒนาแถลงการณ์ร่วมดังต่อไปนี้, พวกเราจะสามารถช่วยกันสร้างฉันทามติที่แผ่กว้างรอบๆ วิสัยทัศน์นี้ และ ก้าวสู่การทำให้เกิดสัมฤทธิผล.

Labor-Environment Solidarity for a More Just and Sustainable Economy

ผนึกกำลัง แรงงาน-สิ่งแวดล้อม เพื่อเศรษฐกิจที่เป็นธรรมและยั่งยืนยิ่งขึ้น

This statement grows out of a discussion at Georgetown University on February 15, 2013 among leaders and organizers from the labor, environmental, and democracy movements sponsored by the Labor Network for Sustainability (LNS) and Georgetown’s Kalmanovitz Initiative for Labor and the Working Poor (KI).

แถลงการณ์นี้เกิดขึ้นจากการอภิปรายที่ มหาวิทยาลัยยอร์ชทาวน์ เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2013 ระหว่างผู้นำและองค์กรจากขบวนการ แรงงาน, สิ่งแวดล้อม, และประชาธิปไตย สนับสนุนโดย เครือข่ายแรงงานเพื่อความยั่งยืน (LNS) และ Kalmanovitz Initiative for Labor and the Working Poor (KI - การริเริ่มกัลมาโนวิทส์ เพื่อแรงงานและคนงานยากจน) ของยอร์ชทาวน์.

For decades, there have been initiatives by labor and environmental leaders at local, state, and national levels to forge closer ties between these two communities, from Environmentalists for Full Employment in the 1970s to the Blue-Green Alliance and the Labor Network for Sustainability today.

นับเป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่ผู้นำแรงงานและสิ่งแวดล้อมได้ริเริ่มกิจกรรมในระดับท้องถิ่น, มลรัฐ, และ ประเทศ เพื่อกระชับความสัมพันธ์ระหว่างสองชุมชนนี้, จากนักสิ่งแวดล้อมเพื่อการจ้างงานเต็มอัตราในปี 1970s สู่ พันธมิตรเขียว-น้ำเงิน และ เครือข่ายแรงงานเพื่อความยั่งยืน ในวันนี้.

Despite these efforts, there have been times of tension and conflict. The debate over the Keystone XL pipeline today is only the most recent of such moments. Many in the environmental movement have made stopping the pipeline a top priority for 2013, and many but not all in organized labor are backing the pipeline as a source of good jobs. There have been a number of instances in recent years where leaders in each of these communities have failed to acknowledge the concerns of the other.

แม้จะมีความพยายามเหล่านี้, ก็ยังมีความตึงเครียดและความขัดแย้งเกิดขึ้น.  การถกเถียงกรณี ท่อทรายน้ำมัน คีย์สโตน XL ในปัจจุบัน เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นล่าสุด.  หลายกลุ่มในการเคลื่อนไหวเชิงสิ่งแวดล้อม ได้ยกให้การยุติการสร้างท่อ เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในปี 2013, และ หลายกลุ่ม แต่ไม่ใช่ในลักษณะขบวนแรงงาน ก็หนุนหลังการสร้างท่อ เพราะจะเป็นแหล่งงานจ้างที่ดี.  มีหลายๆ เหตุการณ์ในไม่กี่ปีมานี้ ที่ผู้นำในแต่ละชุมชนของตน ล้มเหลวที่จะยอมรับข้อวิตกกังวลของอีกชุมชนหนึ่ง.

Nonetheless, many leaders and organizers within these movements recognize that they share many values and are prepared to help define a common vision and lead a struggle for a more just and sustainable economy. In the short-term, we feel that there are many things that each community can do to advance mutual interests and concerns. Longer term, we feel that articulating a common vision for a new economy is necessary to allow these movements to serve their individual interests, but also to contribute to building a better society.

แม้กระนั้น, ผู้นำและนักจัดกระบวนหลายคน ภายในการเคลื่อนไหวเหล่านี้ ตระหนักว่า พวกเขายังยึดคุณค่าหลายประการร่วมกัน และ พร้อมที่จะช่วยกันนิยาม วิสัยทัศน์ร่วม และ นำการต่อสู้เพื่อเศรษฐกิจที่เป็นธรรมและยั่งยืน.  ในระยะสั้น, พวกเรารู้สึกว่า มีหลายสิ่งหลายอย่างที่แต่ละชุมชนสามารถทำได้ เพื่อขับเคลื่อนผลประโยชน์และความห่วงใยร่วมได้.  ในระยะยาว, พวกเรารู้สึกว่า การชี้แจงวิสัยทัศน์ร่วมเพื่อเศรษฐกิจใหม่ เป็นเรื่องจำเป็น เพื่อให้การเคลื่อนไหวเหล่านี้ ตอบสนองความสนใจ/ผลประโยชน์ของปัจเจก, แล้วก็ยังช่วยสร้างสังคมที่ดีกว่าด้วย.

In a recent dialogue among the signers of this statement, we were struck by a common commitment to build on shared values to strengthen our solidarity by developing a shared vision, identifying obstacles and building a common agenda to move forward together.

ในการสานเสวนาเมื่อเร็วๆ นี้ในระหว่างผู้ลงนามในแถลงการณ์นี้, พวกเราต้องตะลึงกับความมุ่งมั่นร่วมในการสร้างบนฐานของคุณค่าร่วม เพื่อเพิ่มความสามัคคีในการพัฒนาวิสัยทัศน์ร่วม, ระบุอุปสรรค และ สร้างวาระร่วม เพื่อขับเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยกัน.

We agree on the urgent need to build a more just and sustainable economy. We recognize the need to strengthen the solidarity between our movements to be successful. And, we are confident that an honest dialogue among leaders and activists in our movements is key to developing the shared vision necessary to strengthen our solidarity.

พวกเราเห็นด้วยกับความจำเป็นเร่งด่วน เพื่อสร้างเศรษฐกิจที่เป็นธรรมและยั่งยืนยิ่งขึ้น.  พวกเราตระหนักถึงความจำเป็นของการเสริมความสามัคคีให้เข้มแข็งในระหว่างขบวนการเคลื่อนไหวของเราเพื่อให้ประสบความสำเร็จ.   และ, พวกเรามั่นใจว่า การสานเสวนาที่ซื่อตรง เปิดใจ ในระหว่างผู้นำและนักกิจกรรม ในขบวนการเคลื่อนไหวของเรา เป็นกุญแจในการพัฒนาวิสัยทัศน์ร่วม ที่จำเป็นเพื่อให้การผนึกกำลังของเราเข้มแข็งขึ้น.

We recognize that the American economy is neither sustainable, nor just. We are on a climate change path that unless radically altered will lead to global warming of seven degrees Fahrenheit or greater. We are also in the most serious employment crisis since the Great Depression, wages have stagnated for over three decades and economic inequality is worse than any time since the 1920s.

พวกเราตระหนักว่า เศรษฐกิจอเมริกัน ทั้งไม่ยั่งยืน, และไม่เป็นธรรม.   พวกเราอยู่บนถนนของภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่หากไม่มีการพลิกผันอย่างถอนรากถอนโคน จะนำไปสู่โลกร้อนขึ้นถึงเจ็ดองศาฟาห์เรนไฮต์ หรือมากกว่านั้น.  พวกเรายังตกอยู่ในภาวะวิกฤตงานจ้างที่รุนแรงที่สุด ตั้งแต่ภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งยิ่งใหญ่ (ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง), ค่าจ้างได้หยุดแช่แข็งมาเกือบสามทศวรรษ และ ความไม่เท่าเทียมทางเศรษฐกิจ แย่กว่าทุกครั้งตั้งแต่ทศวรรษ 1920s (๒๔๖๓).

We recognize that our shared goals cannot be realized without challenging the undue influence that corporations exercise over our economic system and our political process.

พวกเราตระหนักว่า เป้าหมายร่วมของเรา ไม่อาจบรรลุได้โดยปราศจากการท้าทายอิทธิพลของบรรษัท ที่ทำงานอยู่เหนือระบบเศรษฐกิจของเรา และ กระบวนการเมืองของเรา.

We also recognize the many factors that make it difficult for our movements to act in concert. Some of these affect cooperation in the short term; others are deeper and longer-term differences of perspective. Too often the cultures and organizations of the labor movement are indifferent to the challenges of sustainability. Too often, the environmental movement is inattentive to the injustice of the American economy.

พวกเราก็ตระหนักด้วยว่า หลายๆ ปัจจัยทำให้การเคลื่อนไหวของเรายากที่จะปฏิบัติการอย่างสอดคล้องพ้องกันได้.  บางปัจจัยกระทบความร่วมมือในระยะสั้น; ปัจจัยอื่นๆ มาจากมุมมองต่างที่มีความล้ำลึกและยาวนานกว่า.  บ่อยครั้ง วัฒนธรรมและองค์กรของขบวนแรงงาน มักจะไม่ใยดีกับข้อท้าทายด้านความยั่งยืน.  บ่อยครั้ง, ขบวนการสิ่งแวดล้อม ก็ไม่ใส่ใจกับความอยุติธรรมในเศรษฐกิจอเมริกัน.

Finally, despite the challenge to unity represented by the KXL pipeline, we recognize there is a larger common purpose to be served through dialogue among leaders and organizers of these movements to define and fight for an economy that works for all, but that also respects the limits of the environment we share. 

สุดท้าย, แม้จะมีการท้าทายเอกภาพที่สะท้อนในเหตุการณ์ ท่อ KXL, พวกเราตระหนักว่า ยังมีเป้าประสงค์ร่วมที่ใหญ่กว่า ที่จะต้องไปให้ถึงด้วยการสานเสวนาระหว่างผู้นำและผู้จัดกระบวนของขบวนการเหล่านี้ เพื่อกำหนดและต่อสู้ให้ได้มาซึ่งระบบเศรษฐกิจ ที่ทำงานเพื่อทุกคน, แต่ยังเคารพต่อข้อจำกัดของสิ่งแวดล้อมที่พวกเราเผชิญร่วมกันอยู่.

Among the many labor and environmental organizations engaged in serving these shared values and realizing a common vision, the Labor Network for Sustainability is hosting a dialogue among leaders and organizers to help define an economy that realizes their shared values and to advocate for the policies necessary to serve them.

ในระหว่างหลายองค์กรแรงงานและสิ่งแวดล้อมที่มีส่วนร่วมในการทำงานเพื่อสนองคุณค่าร่วม และ ให้บรรลุวิสัยทัศน์ร่วม, เครือข่ายแรงงานเพื่อความยั่งยืน ได้เป็นเจ้าภาพการสานเสวนาระหว่างผู้นำและผู้จัดกระบวน ให้ช่วยกันนิยามระบบเศรษฐกิจที่บรรลุคุณค่าร่วม และ รณรงค์ผลักดันให้เกิดนโยบายที่จำเป็นเพื่อขับเคลื่อนสู่เป้าหมาย.

It is easy to identify important national goals where our alliance must be strong and our collaboration active:

มันง่ายที่จะระบุเป้าหมายแห่งชาติสำคัญๆ ที่พันธมิตรของเราจะต้องแข็งแรงและความร่วมมือของเราจะต้องกระฉับกระเฉง:

-          supporting actions at the national, state, and local levels to reduce America's climate-changing greenhouse gas emissions;

สนับสนุนปฏิบัติการในระดับชาติ, มลรัฐ, และท้องถิ่น เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของอเมริกา;

-          creating healthy and safe green jobs in such areas as clean energy, transportation, and modern infrastructure;

สร้างงานสีเขียวที่ถูกสุขอนามัยและปลอดภัย ในปริมณฑล เช่น พลังงาน, การขนส่ง และ สาธารณูปโภคที่สะอาด;

-          revitalizing America's cities and towns through a focus on environmental quality, locally committed enterprise, community solidarity, and strong democracy;

ฟื้นชีวิตของเมืองใหญ่และเมืองเล็กในอเมริกา ด้วยการเพ่งเล็งไปที่คุณภาพสิ่งแวดล้อม, ธุรกิจที่ผูกพันกับท้องถิ่น, ความสามัคคีชุมชน, และ ประชาธิปไตยที่แข็งแรง;

-          reforming America's politics to reverse the growing ascendancy of money power over people power;

ปฏิรูปการเมืองของอเมริกา เพื่อผันกลับทิศที่อำนาจเงินกำลังกดทับมากขึ้นเหนืออำนาจประชาชน;

-          and providing ample opportunities for decent work, living wages, and continuing self-improvement.

และ เพิ่มโอกาสของงานที่เหมาะสม, ค่าแรงเลี้ยงดูชีวิตได้, และเอื้อให้มีการปรับปรุงตัวเองอย่างต่อเนื่อง.

Looking ahead, we will begin in earnest a dialogue on how to realize an America where the true and actual priorities of economic and political life are sustaining people, place, and planet; where social justice and solidarity are prized; and where peace, communities, democracy, and nature all flourish. We believe it is possible to build a new economy and a new politics. Many of the needed answers are already at hand, and others can be found. Our nation can realize a future that is equitable and ecologically balanced, but to do so we must build a movement supported by a broad base of citizens committed to transformative change. We will work together towards these ends.

มองไปข้างหน้า, พวกเราจะเริ่มเอาจริงเอาจังกับการสานเสวนาเพื่อหาทางบรรลุถึงอเมริกาที่ๆ ลำดับความสำคัญที่แท้จริงของชีวิตเศรษฐกิจและการเมือง คือ ช่วยธำรงเจือจุนประชาชน, สถานที่, และพิภพโลก; ที่ๆ มีการยกย่องสังคมเป็นธรรมและความสมัครสมานสามัคคี; และที่ๆ สันติภาพ, ชุมชน, ประชาธิปไตย, และธรรมชาติ ล้วนงอกงามเบ่งบานได้.  พวกเราเชื่อว่า มันเป็นไปได้ที่จะสร้างระบบเศรษฐกิจใหม่ และ การเมืองใหม่.  หลายๆ คำตอบที่พวกเราต้องการ อยู่ในมือแล้ว, และคำตอบอื่นๆ ก็สามารถค้นหาจนพบได้.  ชาติของเราสามารถบรรลุถึงอนาคตที่เท่าเทียมและสมดุลเชิงนิเวศ, แต่เพื่อให้ทำเช่นนั้นได้ เราต้องสร้างการเคลื่อนไหวที่สนับสนุนโดยฐานพลเมืองในระดับกว้างที่มุ่งมั่นต่อการเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกโฉม.  เราจะทำงานด้วยกันสู่จุดหมายเหล่านั้น.

Harriet Barlow, Director, Blue Mountain Center

Ron Blackwell, Former Chief Economist, AFL-CIO

Jeremy Brecher, Co-Founder, Labor Network for Sustainability (LNS)

John Cavanagh, Director, Institute for Policy Studies (IPS)

Mijin Cha, Senior Policy Analyst, Demos

Katie Corrigan, Policy Director, Kalmanovitz Initiative for Labor and the Working Poor, Georgetown University

Bob Engelman, President, WorldWatch Institute

Sarita Gupta, Executive Director, Jobs with Justice

Bruce Hamilton, International Vice President, Amalgamated Transit Union (ATU)

Mitch Jones, Director of the Common Resources Program, Food & Water Watch

Mark Levinson, Chief Economist, Service Employees International Union (SEIU)

Yvette Pena Lopes, Deputy Director, BlueGreen Alliance (BGA)

Bob Massie, President, New Economics Institute/New Economy Coalition

Joseph McCartin, Professor, and Executive Director, Kalmanovitz Initiative for Labor and the Working Poor, Georgetown University

Bill McKibben and May Boeve, 350.org

Alden Meyer, Director of Strategy and Policy, Union of Concerned Scientists

Lawrence Mishel, President, Economic Policy Institute

Carla Lipsig Mumme, Prof. of Work and Labor Studies; York University, Director, Work In A Warming World

Ken Peres, Chief Economist, Communications Workers of America (CWA)

Jeremy Richardson, Kendall Science Fellow in Clean Energy Innovation, Union of Concerned Scientists

Scott Slesinger, Legislative Director, Natural Resources Defense Council (NRDC)

Rosemary Sokas, MD, MOH; Professor and Chair, Department of Human Science

Georgetown University School of Nursing and Health Studies

Gus Speth, Author, Professor, Vermont Law School

Margrete Strand Rangnes, Vice President, Public Citizen

Ananda Lee Tan, US and Canada Regional Coordinator, Global Alliance for Incinerator Alternatives (GAIA)

Betsy Taylor, President, Breakthrough Strategies & Solutions

Joe Uehlein, Executive Director, Labor Network for Sustainability (LNS)

Mike Williams, Senior Policy and Legislative Advocate, BlueGreen Alliance (BGA)

Organizations listed for identifications purposes only

This work is licensed under a Creative Commons License

James Gustave Speth is a professor at Vermont Law School and a Distinguished Senior Fellow at Demos, a nonpartisan public policy research and advocacy organization. His most recent book is, America the Possible: Manifesto for a New Economy. A former dean of the Yale School of Forestry & Environmental Studies, he also co-founded the Natural Resources Defense Council, was founder and president of the World Resources Institute, and served as administrator of the United Nations Development Programme. His previous books include: The Bridge at the Edge of the World: Capitalism, the Environment, and Crossing from Crisis to Sustainability and Red Sky at Morning: America and the Crisis of the Global Environment.

Joe Uehlein is the former secretary-treasurer of the AFL-CIO’s Industrial Union Department and former director of the AFL-CIO Center for Strategic Campaigns. Joe is the Executive Director of Voices for a Sustainable Future. He spent over 30 years doing organizing, bargaining, and strategic campaign work in the labor movement. He also performs regularly with his roots-rock revival band The U-Liners.

Published on Friday, March 29, 2013 by Labor Network for Sustainability

http://www.commondreams.org/view/2013/03/29-3, 3-30-13

Greg Allen • 11 hours ago

I always grimace when I hear environmental activists refer to "wealthy nations" and their alleged outsize contribution to environmental problems. These activists don't seem to realize that most Americans are impoverished or barely above poverty living a hand-to-mouth existence. Someone just struggling for basic food and shelter is not going to put much energy into worrying about a problem like global warming that is abstract and down the road. So its good to see some influential environmental leaders acknowledging this deep flaw in their strategy and attemting to address it.

Catherine Carre > Greg Allen • 4 hours ago

Being poor does not equate being ignorant or powerless.

Bernadotte1 > Greg Allen • an hour ago

Environmental degradation, in most cases, makes no class distinction. The climate warms up for us all. The same polluted drinking water is piped to the homes of both rich and poor. We are all in this together, whether or not we know it or like it.

Cory Alperstein • 12 hours ago

So has this dialogue produced a reversal on the AFL-CIO position on the Keystone XL pipeline?

Greg Allen > Cory Alperstein • 11 hours ago

Has this dialogue produced a reversal of the environmental position that America is a "wealthy nation" and can afford to not have good paying jobs?

Psychedelic Chicken > Greg Allen • 7 hours ago

Exactly where is that "environmental position" published? Frankly, I've never seen that.

Perhaps your "dialogue" positions itself fallacious.

timebr • 12 hours ago

I fail to understand why the labor movement was so stupid not to see an ally in the progressive and environmental community sooner. I assume its due to their "patriotism" and pledge of allegiance to the corporations regardless of the type of destructive dead-end jobs they may have offered the unions.

apresledeluge > timebr • 11 hours ago

The way I see it, labor isn't stupid so much as trapped under Democratic Party union bosses. There's a reason union bosses keep their jobs, even as they negotiate worse and worse contracts every year: it's very difficult to remove them. Labor would be much more effective if it broke away from these Democratic Party front men at the top. Imagine negotiating from a position where striking is actually an option, unlike now. A whole new realm of possibilities could open up if the Democratic Party wasn't controlling unions through the bosses.

Franciszek > apresledeluge • 11 hours ago

I agree, but basically the same thing could be said about all the big environmental groups too. Just a month ago the Sierra Club along with bunch of others were overflowing with praise about O picking John Kerry to be secretary of state.

. And then a few weeks after that Kerry approved Keystone XL ... And that made the enviros a bit mad, but the democks need not worry. Come 2016 the enviros will all fall back in line behind the demock party, even as the Keystone XL is still being built.

. Just watch out for when they start to downplay or minimize the importance of the Keystone XL ... at that point they will be shuffling back into line. They'll start walking back their language ... you won't hear much about how the Keystone XL represents the "game over for the climate" after that ...

timebr > apresledeluge • 11 hours ago

Yes, I understand that plus the infiltration by the FBI to break them up from within, the democrats are virtually doing the same thing albeit slowly.

TomMarx • 13 hours ago

"We know that a top priority of most people is decent, dignified jobs that advance a truly sustainable economy."  Really? How would you know that?

Most decent working folks, in this plantation, are ready to debase each other at the first opportunity.

"Labor-Environment Solidarity for a More Just and Sustainable Economy"

Suppose that this economy is at root unjust and unsustainable. Under that condition, it cannot be "more" just and "more" sustainable. Perhaps you could prevail; that would be wonderful; I merely do not know.

lgillooly • 5 hours ago

I do hope the labor group does not want the XL pipeline built now that we know the truth about the number of jobs it will support.

TomMarx • 11 hours ago

But, but, but . . . if the Keystone pipeline provides good paying jobs for undocumented migrants it's a good thing, right, right, right?

timebr > TomMarx • 11 hours ago

Exactly, they get paid in pesos but only after......

future4the • 12 hours ago

"Labor-Environment Solidarity for a More Just and Sustainable Economy"  OK, what it needs to be is, "Labor-Environment Solidarity for a Just and Sustainable Economy"

TomMarx > future4the • 12 hours ago

Yes, that would be more accurate, and it would nice to see it achieved. You can't get there from here.

wasnydly • 7 hours ago −

Read all Gus' books, and "Blessed Unrest" by Hawkens; and "Spontaneous Evolution", by Bhaerman and Lipton.  Those, and the big Daddy of Black Swans---all the people of the world deciding they've had enough of state-corporatism and corporate "personhood".