Excellent speech on declining status of women's health movement worldwide
สุนทรพจน์สุดยอด เรื่อง สถานภาพถดถอยของการขับเคลื่อนสุขภาพสตรีทั่วโลก
WE!, an Isis International e-newsletter, offers news, information and commentary on women’s activism and rights around the globe.
WE! เป็นจดหมายข่าวอากาศของ Isis International ที่เผยแพร่ข้อมูลและความคิดเห็นเกี่ยวกับการรณรงค์ขับเคลื่อนและสิทธิสตรีทั่วโลก
Sylvia Estrada Claudio, Chair of the Board, Women’s Global Network for Reproductive Rights (WGNRR) and General Member, Isis International, Manila
ซิลเวีย เอสตราดา คลอดิโอ ประธาน เครือข่ายผู้หญิงเพื่อสิทธิเจริญพันธุ์ (WGNRR) และ สมาชิกทั่วไปของ Isis International, Manila
(Plenary address delivered at the 11th International Women's Health Meeting, Brussels, Belgium, September 15, 2011)
Permit me a moment of personal sharing. Before I left the Philippines, Senator Vicente Sotto, during his interpellation of a proposed bill to ensure reproductive health services in the country, projected the website of the Women's Global Network for Reproductive Rights (WGNRR). He chose particularly that part of the website which discusses abortion. He added that Dr. Sylvia Estrada Claudio is the Chair of WGNRR, and that she has been seen frequently with the authors of the reproductive health bill.
ขออนุญาตพูดเรื่องส่วนตัวเล็กน้อย ก่อนที่ดิฉันจะออกจากฟิลิปปินส์ สมาชิกวุฒิสภา วินเซ็นต์ ซ็อตโต ในระหว่างนำเสนอร่างกฎหมายว่าด้วยการให้บริการด้านสุขภาพอนามัยเจริญพันธุ์ในประเทศ ได้ฉายเว็บไซต์ของ WGNRR ด้วย เขาได้เลือกหน้าเว็บที่บรรยายถึงการทำแท้ง และเสริมว่า ดร.ซิลเวีย เอสตราดา คลอดิโอ เป็นประธานของ WGNRR และบอกว่า เธอได้ปรากฏตัวกับบรรดาเป็นผู้ร่างกฎหมายเรื่องสุขภาพอนามัยเจริญพันธุ์นี้บ่อยๆ
The proposed legislation does not, in fact, change the Philippine's restrictive law on abortion. The proposed law however, will mandate humane treatment of women seeking post-abortion care. It will also assure access to sexuality education, emergency obstetric services, modern contraceptives along with a range of other services such as those which treat and prevent reproductive tract infections.
ร่างกฎหมายนี้ ไม่ได้เปลี่ยนกฎหมายที่เข้มงวดห้ามทำแท้งของฟิลิปปินส์ แต่ร่างกฎหมายจะบังคับให้ปฏิบัติต่อผู้หญิงด้วยมนุษยธรรมต่อผู้หญิงที่มาขอรักษาหลังการทำแท้ง นอกจากนี้ยังสร้างความมั่นใจให้เข้าถึงเพศศึกษา การบริการคลอดฉุกเฉิน การคุมกำเนิดที่ทันสมัยควบคู่ไปกับการบริการต่างๆ เกี่ยวกับการป้องกันและรักษาอาการติดเชื้อในช่องคลอด
I will add that Senator Sotto and other legislators who oppose any legislation related to reproductive health, divorce, LGBTI rights, are open about the fact that they are doing the work of God. Many advocates also state that they are doing it out of obedience and respect for the Bishops of the Catholic Church. And yes, in case any of you were wondering, the Philippines is a secular republic. But in the Philippines, as well as in other countries, legal guarantees on secularism have not restrained the fundamentalists from violations.
ขอเสริมว่า สว ซ็อตโต และ สมาชิกนิติบัญญัติอื่นๆ ผู้คัดค้านกฎหมายใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับสุขภาวนามัยเจริญพันธุ์ การหย่าร้าง สิทธิคนข้ามเพศ ล้วนเปิดตัวว่า พวกเขากำลังทำงานเพื่อพระเจ้า นักรณรงค์หลายคนก็ได้แถลงว่า พวกเขาทำเช่นนั้น ก็ด้วยความเคารพเชื่อฟังบิช็อปแห่งสถาบันศาสนาคาทอลิก และถูกต้อง ในกรณีที่คุณสงสัยอยู่ ฟิลิปปินส์เป็นสาธารณรัฐฆราวาส แต่ในฟิลิปปินส์ พอๆ กับในประเทศอื่นๆ กฎหมายรับรองความเป็นฆราวาส ไม่ได้ยับยั้งการละเมิดกฎหมายของพวกคลั่งอนุรักษ์นิยม/ศาสนา
Perhaps I should move to assure you that I do not yet perceive myself in danger. I should also add that the rabidness of the religious fundamentalists at home is related to the strength of our efforts for the reproductive health bill. Two weeks ago, Philippine President Aquino certified the bill as a priority measure.
บางที ดิฉันควรจะบอกให้คุณมั่นใจว่า ดิฉันยังไม่เห็นว่าตัวเองตกอยู่ในอันตรายอย่างไร ดิฉันควรจะบอกด้วยว่า ความเมามันของพวกคลั่งอนุรักษ์นิยมที่บ้านนั้น เกี่ยวเนื่องกับความพยายามของพวกเราในการผลักดันร่างกฎหมายสุขภาวนามัยเจริญพันธุ์ สองสัปดาห์ก่อน ประธานาธิบดีอคิโน ได้รับรองให้ร่างกฎหมายนี้เป็นมาตรการลำดับต้นๆ
I mention this because this is the 11th IWHM, we are on our 34th year of the contemporary women's health movement since the very first IWHM was held in Europe in 1977. On the one hand we have achieved much as a movement. And yet on another, whether it be in Asia or Europe we are experiencing backlash and the continuing control of our bodies.
ดิฉันกล่าวถึงเรื่องนี้ เพราะ นี่เป็นการประชุมครั้งที่ 11 ของการเคลื่อนไหวสุขภาพสตรีสากล (IWHM) เรากำลังอยู่ในปีที่ 34 ของการขับเคลื่อนสุขภาพผู้หญิงร่วมสมัย ตั้งแต่การประชุมครั้งแรกในยุโรปในปี 1977 (2520) ในด้านหนึ่ง เราได้เคลื่อนหน้าก้าวไปไกลได้ระดับหนึ่ง แต่ในอีกด้านหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นในเอเชียหรือยุโรป เรากำลังเผชิญกับการตีตลบกลับ และความต่อเนื่องในการบงการบังคับเนื้อตัวของพวกเรา
In 1977 and today regimes of control determine the way we work, love and live. Then and now, women have resisted. As long as there is a need for resistances there is a need for a movement. Where women work together to free themselves from class, caste, race, colonial, neo-colonial, heterosexist, and other regimes of control, there we shall find our movement.
ในปี 1977 และทุกวันนี้ ระบบควบคุม เป็นผู้ตัดสินวิธีที่เราทำงาน แสดงความรักและดำรงชีวิต ทั้งเมื่อก่อนและปัจจุบัน ผู้หญิงได้ต่อต้านการครอบงำเช่นนี้มาตลอด ตราบเท่าที่ยังมีความจำเป็นต้องต่อต้าน ก็จำเป็นต้องมีการเคลื่อนไหว ในที่ๆ ผู้หญิงทำงานร่วมกัน เพื่อปลดแอกตัวเองจากพันธนาการของระบบชนชั้น วรรณะ เชื้อชาติ อาณานิคม อาณานิคมใหม่ การยึดถือสองเพศ ตลอดจนระบบการควบคุมอื่นๆ ที่นั่น พวกเราจะก่อการเคลื่อนไหวของพวกเรา
In a paper of mine that has been put in our conference kits, I have mentioned a few reasons for our success. Permit me now to state where I think we must go. Why, despite our success, we are facing increasing poverty and control whether we be in Europe or Asia, or any other region of the world.
ในบทความหนึ่งของดิฉัน ในเอกสารประกอบการประชุมนี้ ดิฉันได้กล่าวถึงเหตุผลบางประการที่ทำให้พวกเราประสบความสำเร็จ ขออนุญาตกล่าวถึงจุดที่เราจะต้องก้าวต่อไป ทำไม ทั้งๆ ที่เราประสบความสำเร็จ เรากำลังเผชิญหน้ากับความยากจนและการบังคับควบคุมที่เพิ่มขึ้น ไม่ว่าเราจะอยู่ในยุโรปหรือเอเชีย หรือที่ไหนก็ตามในโลก
My dear sisters, I open my eyes and see that the world is poorer. There are large gaps between the rich and the poor and the gap is ever-widening. Apart from this, the world is at war, led by a nation which reacted to the aggression of a few by punishing whole peoples. But big wars are not the only threats. Small wars are waged everywhere, and the streets of our communities and the bedrooms at home can also be places of violence.
พี่น้องที่รัก ดิฉันลืมตาขึ้น และเห็นโลกยากจนลง มีช่องว่างกว้างใหญ่ระหว่างคนรวยและคนจน และช่องว่างนี้ก็ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ นอกจากนี้ โลกก็ยังเต็มไปด้วยสงคราม ที่นำโดยชาติที่โต้ตอบความอหังการของคนไม่กี่คน ด้วยการลงโทษประชาชนทั้งมวล แต่สงครามใหญ่ไม่ใช่ภัยคุกคามอย่างเดียว สงครามย่อยๆ กำลังเกิดขึ้นทุกแห่งหน และ ถนนหนทางในชุมชนของเรา และในห้องนอนของเราที่บ้าน ก็กลายเป็นแหล่งความรุนแรงได้ด้วย
In places of worship, in the academe, in newspapers and websites, in village halls and international convention centers, whether these be in progressive democracies or known fascist regimes, women are experiencing serious attempts to roll back the gains of freedom. These are often led by religious groups but any type of group and individual may be the source of this.
ในสถานที่บูชา ในสถาบันการศึกษา ในหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์ ในที่ชุมนุมของหมู่บ้าน และในศูนย์การประชุมนานาชาติ ไม่ว่าสถานที่เหล่านี้จะอยู่ภายใต้ระบบประชาธิปไตยก้าวหน้า หรือเป็นที่รู้กันว่าเผด็จการ ผู้หญิงล้วนเผชิญกับความพยายามอย่างหนักหน่วงที่จะริบคืนอิสรภาพที่พวกเธอได้มา ความพยายามเหล่านี้ มักจะนำโดยกลุ่มศาสนา แต่ประเภทหรือปัจเจกชนอื่นๆ ก็สามารถเป็นโต้โผได้
In the meanwhile, world organizations such as the UN, which we have invested in so that they may reflect our resistance and solidarity, have become increasingly bureaucratized and impotent. On top of the previous institutions of control like the Vatican, we see the rise of minor despots or major power institutions like the World Trade Organization.
ในขณะเดียวกัน องค์การโลกเช่น สหประชาชาติ ที่พวกเราได้ลงทุนไว้ เพื่อว่าพวกเขาอาจช่วยสะท้อนการต่อต้านและความสามัคคีของพวกเรา กลับกลายเป็นระบบข้าราชการมากยิ่งขึ้น และก็ไร้น้ำยา ต่อยอดขึ้นไปจากสถาบันควบคุมเดิมๆ เช่น วาติกัน เราเห็นการโผล่ขึ้นของเผด็จการกลุ่มน้อย หรือสถาบันอำนาจหลัก เช่น องค์การค้าโลก
In the meantime the environment is suffering and we are threatening the life of the earth itself. Whether through militarism or environmental degradation we are being brought to the brink of destruction.
ในขณะเดียวกัน สิ่งแวดล้อมกำลังเป็นทุกข์หนัก และเรากำลังคุกคามชีวิตของโลกเอง ไม่ว่าจะด้วยระบบทหาร/การใช้อาวุธยุทโธปกรณ์ หรือการทำลายล้างธรรมชาติ เรากำลังถูกนำพาไปสู่ขอบเหวของความหายนะ
Please, I do not wish to raise a panic. Whenever there is a panic, it is the women and children who are trampled in the stampede. Women are likely to be blamed for overproducing people causing poverty and environmental degradation. This is one reason we are told by some to stop making babies. Or, we are told the breakdown of our communities is caused by our licentiousness and that we had better go back to our homes to produce babies.
ได้โปรดเถอะ ดิฉันไม่ได้ต้องการทำให้เกิดความแตกตื่น หวั่นกลัว เมื่อไรที่เกิดความตื่นกลัว โกลาหล ผู้หญิงและเด็กมักจะหนีไม่ทันและถูกเหยียบตาย ผู้หญิงมักถูกกล่าวโทษว่าได้ผลิตคนมากเกินไป อันเป็นสาเหตุของความยากจน และการทำลายสิ่งแวดล้อม นี่คือเหตุผลหนึ่ง ที่บางคนบอกพวกเราให้หยุดผลิตทารก หรือ เราถูกบอกว่า การที่ชุมชนของเราล่มสลายลง ก็เพราะความสำส่อนของพวกเรา และว่า พวกเราควรกลับเข้าบ้านและผลิตทารก
Shall I be honest now? As if I have not been honest before? Shall I have a small tantrum? For the last 21 years that I have been working with IWHMs, I have watched as those of us coming from the global South had to speak louder when we said we wished to oppose the imperialism of the World Bank which made our governments cut down on health spending and impose user fees. I have also heard the criticism of lesbian women about their marginalization. And we may go on about others: the disabled, the women from various indigenous populations, etc.
ดิฉันควรจะมีความซื่อสัตย์ตอนนี้ไหม? ประหนึ่งว่า ดิฉันไม่มีเคยซื่อสัตย์มาก่อน? ดิฉันควรจะโวยวายหน่อยไหม? ในช่วง 21 ปีที่ผ่านมา ดิฉันได้ทำงานกับ IWHM ดิฉันได้เฝ้ามอง ในขณะที่พวกเราจากซีกโลกใต้ ต้องพูดให้ดังขึ้น เมื่อเราพูดว่า เราต้องการต่อต้านลัทธิจักรวรรดินิยมของธนาคารโลก ที่ทำให้รัฐบาลของพวกเราตัดงบสาธารณสุข และบังคับให้ต้องเสียค่าบริการ ดิฉันได้ยินเสียงวิจารณ์ของหญิงรักร่วมเพศว่าพวกเธอถูกเบียดให้ตกอยู่ชายขอบด้วย และเราก็อาจต่อไปได้เรื่อยๆ กับกลุ่มอื่นๆ : คนพิการ หญิงจากชนเผ่าพื้นเมืองต่างๆ เป็นต้น
I have seen how organizers has succeeded or failed to root out the very elements of the oppressive structures which the movement wishes to change. And as it is with the IWHMs so it is with our social movements.
ดิฉันได้เห็นนักจัดองค์กรต่างๆ ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ในการขุดรากถอนโคนเหตุปัจจัยของโครงสร้างที่กดขี่ ที่การขับเคลื่อนของเราต้องการจะเปลี่ยนมัน และเช่นเดียวกับ IWHM การเคลื่อนไหวทางสังคมอื่นๆ ก็จะเป็นเช่นนั้นด้วย
But I am tired of recriminations and guilt. They are the power tools of the despots and the messiahs. We are a movement that understands that life means pleasure and that those who wish to create our lives for us will end pleasure for us, and that is where poverty starts. So resistance means an insistence on food, housing, health, but also pleasure.
แต่ดิฉันเหนื่อยหน่ายกับการตีตลบกลับด้วยการกล่าวหาและทำให้รู้สึกผิด มันเป็นเครื่องมืออำนาจของเหล่าเผด็จการและเหล่าพระผู้ช่วยให้รอด เราเป็นขบวนการที่เข้าใจว่า ชีวิตหมายถึงการมีความเพลิดเพลินได้ และเห็นว่าเหล่าผู้คนที่ต้องการลิขิตชีวิตให้พวกเรา จะยุติความเพลิดเพลินของเราด้วย และ นั่นเป็นจุดที่ความยากจนเริ่มต้น ดังนั้น การต่อต้าน หมายถึง การยืนหยัดที่อาหาร ที่อยู่อาศัย สุขภาพ แต่รวมความเพลิดเพลินด้วย
And why is this so? Because I have come to understand that in the era of globalization control is not merely political it is also biological. In magazines conceived in London but sold in the corner store in Bombay or Prague, people are told what bodies to have----what kind of hips, what kind of lips, what kind of sexual aspirations. Fast and global systems of market surveillance all over the world make the gestures rebellion or alienation by people in any part of the world today, tomorrows chic and latest consumerist trend. Fashions are designed in New York, cut by women pattern makers in Manila and rolled out as clothes in Shanghai.
และทำไมจึงเป็นเช่นนั้น? เพราะดิฉันเห็นแล้วว่า ในยุคโลกาภิวัตน์ การควบคุมไม่ใช่แค่ทางการเมือง แต่รวมถึงชีวภาพด้วย ในแม็กกาซีนที่ออกในลอนดอน แต่ขายในร้านหัวมุมในบอมเบย์ หรือกรุงปร๊าก ประชาชนถูกบอกว่า พวกเขาควรมีร่างกายแบบไหน—สะโพกแบบไหน ริมฝีปากแบบไหน ความใฝ่ฝันทางเพศแบบไหน ระบบตลาดโลกเร่งเร้าเฝ้ามองสอดส่องไปทั่วโลก ได้แสดงท่าทียั่วเย้าให้ประชาชนในภาคส่วนต่างๆ ของโลกรู้สึกอยากปฏิวัติ หรือรู้สึกแปลกแยกหงุดหงิดในวันนี้ แต่พรุ่งนี้ กลับกลายเป็นแนวโน้มยอดฮิตของนักบริโภค แฟชั่นถูกออกแบบในนิวยอร์ค ตัดโดยผู้หญิงตัดแบบในมานิลา และเย็บออกขายเป็นเสื้อผ้าสำเร็จรูปขายในเซี่ยงไฮ้
The extraction of profit at the very moment of our human need to communicate or create has never been more efficient. Indeed, life itself is being patented for a profit. This profit taking is so frenetic and so efficient that in capitalism's boom and bust cycles, trillions of dollars are lost or gained over very short periods of time.
การสกัดกำไรจากยามที่มนุษย์ต้องการสื่อสารหรือสร้างสรรค์ แต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยมีประสิทธิภาพเกินกว่าที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ อันที่จริง ชีวิตได้ถูกจดลิขสิทธิ์เพื่อค้ากำไรแล้ว การทำกำไรก้อนนี้ เกิดขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และก็มีประสิทธิภาพมากจนระบบทุนนิยมเบ่งพองและระเบิดมาแล้วหลายรอบ เงินนับพันล้านเหรียญสูญไป หรือได้มาในช่วงเวลาเพียงพริบตา
We cannot delude ourselves that this efficiency in profit making is not resulting in global poverty. We cannot delude ourselves that this enslavement of our human capacities to capitalist extraction happened independently of gender, race, class, caste and other dimensions by which they wish us to perceive our humanity.
เราหลอกตัวเองไม่ได้ว่า ความมีประสิทธิภาพในการทำกำไรนี้ ไม่ได้ส่งผลให้เกิดความยากจนในโลก เราหลอกตัวเองไม่ได้ว่า การทำให้สมรรถนะของมนุษย์ตกเป็นทาสของกระบวนการสกัดของระบบทุนนิยม เกิดขึ้นอย่างเป็นอิสระจากเพศสภาพ เชื้อชาติ ชนชั้น วรรณะ และมิติอื่นๆ และด้วยกระบวนการเหล่านี้ พวกเขาต้องการให้เราเห็นถึงความเป็นมนุษยชาติของเรา
Let me be clearer: class, sex, race, heterosexist and caste systems are not separate entities. There is no such thing as a less racist capitalism or a less heterosexist caste system. The feminist insight that brought us to reproductive and sexual rights has been validated by the evolution of the world's economy. Productive and reproductive systems derive from the same human creativity. When wealth is extracted from the poor, it begins by making us accept that these two moments of life, production and reproduction, can be separated. When power moves it dictates what we think of ourselves and our world. It does so only because it has to—because our lives are not like this and we resist.
ขอพูดให้ชัดขึ้น—ระบบชนชั้น เพศ เชื้อชาติ การยึดเพียงสองเพศ และวรรณะ ไม่ได้เป็นชิ้นส่วนที่แยกออกจากกัน มันไม่มีหรอกที่ว่าจะมีระบบทุนนิยมหนึ่งๆ ที่มีความลำเอียงทางเชื้อชาติน้อยกว่าอันอื่น ฯลฯ ความรู้จากการพินิจพิเคราะห์ของสตรีนิยม ได้นำพวกเราไปสู่การรับรองสิทธิเจริญพันธุ์และเพศวิถี โดยวิวัฒนาการของระบบเศรษฐกิจโลก ระบบการผลิตและการผลิตซ้ำ/เจริญพันธุ์ล้วนมาจากความสร้างสรรค์เดียวกันของมนุษย์ เมื่อความมั่งคั่งถูกสกัดมาจากคนยากจน มันเริ่มต้นด้วยการทำให้เรายอมรับว่า ช่วงขณะแห่งชีวิตทั้งสองประการ—การผลิตและการเจริญพันธุ์—สามารถแยกออกจากกันได้ เมื่ออำนาจเคลื่อนตัว มันย่อมบงการสิ่งที่เราคิดเกี่ยวกับตัวเราและโลกของเรา มันทำเช่นนี้ เพียงเพราะมันต้องทำเช่นนั้น แต่เพราะว่า ชีวิตของเราไม่เป็นเช่นนั้น เราจึงต่อต้านมัน
But to understand our own envelopment by hegemony is not a call to stop noticing the race, class, caste and other differences that cause divisions among us. I have no wish to excuse myself from my own shortcomings. I have no respect for those who would use political theory to excuse their own bigotry.
แต่การทำความเข้าใจกับสิ่งครอบงำที่หุ้มห่อตัวพวกเราเอง ไม่ใช่เป็นการเรียกให้หยุดสังเกตเชื้อชาติ ชนชั้น วรรณะ และความแตกต่างอื่นๆ ที่เป็นสาเหตุทำให้พวกเราแปลกแยกจากกัน ดิฉันไม่ต้องการยกเว้นหรือมองข้ามจุดอ่อนของตัวเอง ดิฉันไม่มีความเคารพต่อคนที่ใช้ทฤษฎีรัฐศาสตร์เพื่อนิรโทษความผิดของตนเอง
However, my ability to be bigoted is not the problem. Bigotry is the default option that biopolitical mechanisms of control instill in us. What is the problem, is my ability to accept the world according to their making. Where I exclude myself from others and their struggles, there is where I fall into error. Where I conceive of the women's health movement as not also a movement against globalization; where I conceive of the movement against sexism as not also a movement against heterosexism, where I conceive the movement against racism as not a movement against caste—that is where I fall into error.
แต่ ความสามารถที่จะเป็นคนใจแคบของดิฉันนั้นไม่ใช่ตัวปัญหา อคติและความลำเอียง เป็นทางเลือกที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ที่กลไกการควบคุมเชิงชีว-การเมืองปลูกถ่ายใส่ในตัวของพวกเรา สิ่งที่เป็นปัญหา คือ ความสามารถของดิฉันในการยอมรับ คล้อยตามโลกที่พวกเขาได้กำหนดขึ้น ที่ๆ ดิฉันแยกตัวออกจากผู้อื่นและการต่อสู้ของพวกเขา นั่นจะเป็นที่ๆ ดิฉันตกลงในร่องของความผิดพลาด ที่ๆ ดิฉันทำให้ขบวนการขับเคลื่อนสุขภาพผู้หญิง ไม่เป็นไปเพื่อต่อต้านระบบยึดสองเพศด้วย ที่ๆ ดิฉันทำให้ขบวนการขับเคลื่อนต่อต้านความลำเอียงทางเพศ ไม่เป็นไปเพื่อต่อต้านระบบวรรณะด้วยแล้ว—นั่นจะเป็นที่ๆ ดิฉันทำผิดพลาด
Where I conceive that my ability to love can be stunted so that it stays in the confines of my home or tribe or nation, instead of allowing it to expand towards solidarity with all the world's poor, there is where I fail.
ที่ๆ ดิฉันเห็นว่า ความสามารถของตัวเองที่จะรัก ถูกทำให้หยุดชะงัก เพื่อว่ามันจะอยู่ในขอบเขตบ้าน หรือเผ่า หรือชาติของดิฉันเอง—แทนที่จะยอมให้มันขยายออกไปจับมือ เชื่อมสามัคคีกับคนยากจนทั้งปวงของโลก—นั่นคือที่ๆ ดิฉันล้มเหลว
We cannot be blind to the fact that the world's economy is in trouble. Everywhere people are insecure about their futures and their jobs. In the meanwhile, the world financial crisis has not brought an end to capitalist greed because it cannot help itself. It falls to all of us to deal with this crisis.
เราไม่สามารถปิดตาทำเป็นไม่เห็นความจริงที่ว่า เศรษฐกิจโลกตกอยู่ในภาวะยากเข็ญ ทุกแห่งหน ชาวบ้านล้วนมีแต่ความไม่มั่นคง กังวลถึงอนาคตและการงาน ในขณะเดียวกัน วิกฤตการเงินโลก ได้นำความโลภของระบบทุนนิยมสู่จุดจบ เพราะมันไม่สามารถช่วยตัวเองได้ มันจึงตกเป็นภาระของพวกเรา ที่จะจัดการกับวิกฤตนี้
It is wrong to think that world poverty comes about from the lack of democracy and equity in the area of production and not in the area of reproduction. The women's health movement must not feel itself out of its depth when it engages the movement against globalization. At the very least we must recognize that the medicalization of the bodies of women who can afford the expensive drugs and procedures, something I have seen discussed well in this meeting, comes from the same logic that denies life saving drugs to those who cannot afford to pay.
เป็นเรื่องผิดที่จะคิดว่า ความยากจนในโลกมาจากการขาดประชาธิปไตยและโอกาสที่เท่าเทียมในปริมณฑลของการผลิต และไม่ใช่ในปริมณฑลของการเจริญพันธุ์ ขบวนการสุขภาพผู้หญิงจะต้องไม่ขาดความลุ่มลึก เมื่อทำการขับเคลื่อนต่อสู้กับโลกาภิวัตน์ อย่างน้อยที่สุด เราจะต้องระลึกว่า การรักษาพยาบาลร่างกายของผู้หญิงที่มีเงินจ่ายค่ายาและค่ารักษาที่แพงนั้น ก็มาจากตรรกะทำนองเดียวกัน ที่ปฏิเสธการจ่ายยาช่วยชีวิตแก่ผู้ที่ไม่สามารถจ่ายได้
War, militarization and fundamentalisms are not distinct from the economic crisis. Wars have become police actions against leaders, nations or groups that would challenge the expropriation and concentration of wealth. But wars and intimate violence are never only about the free flow of goods and capital, it is also about how women must behave. Let us not be fooled by the rhetoric that those who would liberate us from our usual despots because these puppets can no longer to serve capitalism effectively, will also protect women's rights---as if our sisters from advanced capitalist economies were so liberated. We cannot throw off one set of dictators for a set of liberators who will instill the same norms for women's being. If real democracy is to be had it must be radicalized to extend to freedom for women as well.
สงคราม การใช้แสนยานุภาพทางทหาร และขบวนการคลั่งอนุรักษ์นิยม/ศาสนา ไม่ได้แยกต่างจากวิกฤตเศรษฐกิจ สงครามได้กลายเป็นปฏิบัติการตำรวจที่ปราบปรามผู้นำ ชาติ และกลุ่มที่กล้าท้าทายการกระจุกตัวของความมั่งคั่ง แต่สงคราม และการรุนแรงจากคนใกล้ชิด ไม่เคยเกี่ยวข้องแค่การไหลอย่างเสรีของสินค้าและทุน มันยังเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่ผู้หญิงเราต้องปฏิบัติตาม ขอให้พวกเราไม่ถูกหลอกด้วยโวหารที่ว่า ผู้ที่จะปลดปล่อยพวกเราจากแอกของเผด็จการ เพราะหุ่นกระบอกเหล่านี้ ไม่สามารถรับใช้ระบบทุนนิยมได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อไปแล้วนั้น จะช่วยป้องกันสิทธิสตรีได้ด้วย—ประหนึ่งว่า พี่น้องหญิงของเราจากประเทศที่เศรษฐกิจทุนนิยมก้าวหน้า ยังไม่ได้เป็นอิสระ เราไม่สามารถโยนทิ้งเผด็จการชุดหนึ่ง เพื่อให้ได้นักปลดปล่อยอีกชุดหนึ่ง ผู้จะยัดเยียดจารีตแบบเดิมๆ สำหรับการเป็นผู้หญิง หากประชาธิปไตยที่แท้จริง จะต้องมีขึ้น มันจะต้องแหกกรอบมากพอที่จะขยายอิสรภาพสำหรับผู้หญิงด้วย
Similarly do not let the urgent need to protect our environment blind us to the fact that it is not the world's majority poor who are the main polluters. The solution cannot be to lessen the population of a country by imposing sanctions on women's fertility.
ในทำนองเดียวกัน อย่าให้ความจำเป็นเร่งด่วนในการปกป้องสิ่งแวดล้อมของเรา ทำให้เรามองไม่เห็นความจริงที่ว่า คนยากจนที่เป็นประชากรส่วนใหญ่ของโลก ไม่ใช่ตัวเอกในการสร้างมลภาวะ ทางแก้ไขไม่สามารถจะเกิดขึ้นได้ด้วยการลดจำนวนประชากรในประเทศหนึ่งๆ โดยวิธีบังคับคุมกำเนิดที่ผู้หญิง
But I do not wish to make a list of huge tasks addressed to some anonymous group called “us”. Rather I would like us also to think how easy it is to work on all these issues because we are already in resistance. The movement for sexual rights and freedoms is everywhere. We can begin by refusing the identities that oppression wishes to impose-- “us”, “other” and “others”.
แต่ดิฉันไม่ต้องการให้มันเป็นบัญชีภารกิจยาวยืดที่นำเสนอต่อกลุ่มนิรนาม ที่เรียกว่า “พวกเรา” ดิฉันขอให้พวกเราคิดด้วยว่า มันง่ายดายเพียงใดที่จะทำงานในประเด็นทั้งหมดนี้ เพราะพวกเราอยู่ในฝ่ายต่อต้านอยู่แล้ว การขับเคลื่อนเพื่อสิทธิสตรี และอิสรภาพ มีอยู่ทุกแห่งหน พวกเราสามารถเริ่มต้นด้วยการปฏิเสธอัตลักษณ์ ที่ระบบกดขี่ยัดเยียดให้เราทำตาม นั่นคือ “พวกเรา” “ฝ่ายอื่น” และ “พวกอื่นๆ”
There is after all no need to submit our political actions to any unifying principle or hierarchy. As if our desires and our creativity have not always been polymorphous and unregimented. To ask any woman to prioritize only this struggle or that is to say a woman is a good Muslim when she fights prejudice against Islam but chastise her when she criticizes the fundamentalists in her religion. Or it is asking a woman to be solely a lesbian and fight against heterosexism while denying that she is also a worker fighting against contractualization. We cannot fall into these dichotomies.
ในที่สุด ก็ไม่จำเป็นที่ปฏิบัติการเชิงการเมืองของเราจะต้องยอมสยบให้กับหลักการสมานฉันท์เป็นหนึ่งเดียว หรือระบบความเหลื่อมล้ำ ประหนึ่งว่า ความปรารถนาของเรา และความสร้างสรรค์ของเรา ไม่ได้มีหลากรูปแบบ และไม่ได้แบ่งเป็นค่ายๆ ลองถามผู้หญิงคนไหนดูก็ได้ ให้เธอจดจ่อเฉพาะการขับเคลื่อนนี้ หรือกล่าวว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นชาวมุสลิมที่ดี เมื่อเธอต่อสู้กับอคติต่ออิสลาม แต่ประณามลงโทษเธอเมื่อเธอวิจารณ์พวกหัวรุนแรงในศาสนาของเธอเอง หรือ บอกให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ให้เป็นเพียงเลสเบี้ยน และต่อสู้ระบบยึดสองเพศ ในขณะที่ปฏิเสธว่า เธอก็เป็นคนงานที่ต่อสู้ระบบการจ้างเหมา เราไม่สามารถตกร่องของการแยกขั้วเช่นนี้
In the Philippines, the Catholic spokespersons accuse us of going against Philippine culture and identity when we refuse Catholic norms for sexuality. Our response has been to insist that those among us who are not Catholic, and/or do not subscribe to their views on sex, must have equal citizenship rights and not be forced to live under their norms. To put it succinctly, I am a feminist and a freethinker and very much a Filipina. All women, as citizens, have a right to participate in social institutions and culture so that they may work to change the patriarchal norms embedded within them.
ในฟิลิปปินส์ โฆษกคาทอลิก ปรักปรำพวกเราว่า ออกนอกรีตนอกรอยวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ของฟิลิปปินส์ เมื่อพวกเราปฏิเสธจารีตเพศวิถีที่เป็นแบบฉบับของชาวคาทอลิก พวกเราตอบสนองด้วยการยืนหยัดเรียกร้องให้พวกเราที่ไม่ใช่คาทอลิก และ/หรือ ไม่ยอมเชื่อตามมุมมองของพวกเขาในเรื่องเพศว่า พวกเขาจะต้องมีสิทธิพลเมืองที่เท่าเทียมกัน และจะต้องไม่ถูกบังคับให้ต้องดำรงชีพในระดับต่ำกว่ามาตรฐานจารีตของพวกเขา พูดสั้นๆ คือ ดิฉันเป็นนักสตรีนิยม และนักคิดอิสระ และเป็นชาวฟิลิปินมากๆ ผู้หญิงทั้งหมด ในฐานะพลเมือง มีสิทธิ์ที่จะมีส่วนร่วมในสถาบันสังคม และวัฒนธรรม เพื่อว่าพวกเขาอาจได้ทำงานเพื่อเปลี่ยนแปลงมาตรฐาน/จารีตปิตาธิปไตย ที่ปลูกฝังอยู่ในตัวของพวกเขา
Second, we need not submit to any geographical hierarchies of struggle. Let me appeal to you that the local struggle in the Philippines maybe as important as larger regional and international struggles. Our struggle in the Philippines is important because we are one of the last bastions of Catholic fundamentalism in the old colonies. Here, the local is global. Similarly, the struggle of Dr. Agnes Gereb, imprisoned in Hungary for providing home births is of equal importance--as are a thousand other individual struggles.
ประการที่สอง เราจำเป็นต้องไม่ยอมสยบต่อระบบความเหลื่อมล้ำเชิงภูมิประเทศในการดิ้นรนต่อสู้ของพวกเรา ขอให้ดิฉันเรียนต่อท่านว่า การดิ้นรนในระดับท้องถิ่นในฟิลิปปินส์ อาจมีความสำคัญมากพอๆ กับการดิ้นรนต่อสู้ที่ใหญ่กว่าในระดับภูมิภาคและระหว่างประเทศ การต่อสู้ของพวกเราในฟิลิปปินส์ มีความสำคัญ เพราะ พวกเราเป็นหนึ่งในป้อมปราการสุดท้ายของพวกคาทอลิกหัวรุนแรงในโลกอาณานิคมเก่า ที่นี่ ท้องถิ่น ก็คือ โลก ในทำนองเดียวกัน การต่อสู้ของ ดร.เอ็กเนส เกอเรป ที่ถูกจองจำในฮังการี โทษฐานทำคลอดให้ที่บ้าน ก็มีความสำคัญเท่าเทียมกัน—เช่นเดียวกับการดิ้นรนต่อสู้ของปัจเจกบุคคลนับพันอื่นๆ
At the same time I would not make boycotting or attending UN activities a litmus test for our alliances. As we go to the UN for the review of the International Conference on Population and Development (ICPD) for example, my question is whether those who go will speak of all our struggles. My question is whether those who will go to the UN will still do so out of a sense of joyous struggle rather than gloomy obligation. Because, as we grapple with the bureaucratization and isolation of the UN, we shall see how the global can be extremely parochial. Cairo and Beijing are not supposed to be the maximum, they are supposed to be the minimum. And we cannot forget what was not won in Cairo but knew we wanted. Sexual rights are not a matter to be compromised this time around.
ในขณะเดียวกัน ดิฉันไม่ขอใช้วิธีคว่ำบาตรหรือการเข้าร่วมกิจกรรมของสหประชาชาติ เป็นเครื่องวัดความเป็นพันธมิตรของเรา ในขณะที่พวกเราเตรียมตัวเดินทางไปสหประชาชาติ เช่น เพื่อทบทวนอนุสัญญาสากลว่าด้วยประชากรและการพัฒนา (ICPD) คำถามของดิฉัน คือ พวกคนที่ไปเข้าร่วม จะพูดถึงการดิ้นรนต่อสู้ทั้งหมดของพวกเราไหม คำถามของดิฉัน คือ พวกคนที่จะไปสหประชาชาติ จะยังทำเช่นนั้น ด้วยความรู้สึกถึงความปิติในการร่วมดิ้นรนต่อสู้ มากกว่าถือว่าเป็นพันธกิจที่หดหู่ เพราะว่า ในขณะที่พวกเราตะเกียกตะกายหาทางเข้าสู่ระบบราชการของสหประชาชาติ ที่แยกตัวอยู่โดดเดี่ยว พวกเราจะเห็นว่า ระดับโลกก็สามารถห่างเหินจากความเป็นจริงอย่างยิ่งแค่ไหน ไคโรและปักกิ่ง ไม่ควรที่จะเป็นขีดสูงสุด แต่ควรเป็นขีดต่ำสุด และเราไม่สามารถลืมสิ่งที่เราไม่สามารถเอาชนะได้ที่ไคโร แต่รู้ว่าเราต้องการอะไร สิทธิในเพศวิถีไม่ใช่เรื่องที่เราจะยอมรอมชอมได้ในเวลานี้
Whereas the enemy prefers us to think of homogeneous and stable identities and institutions, we are actually a heterogeneous and nomadic movement. Whereas the enemy would divide the world into distinct arenas of struggle, we make the linkages, the confluences and the synergies. This is not a way of saying we must respect the diversity in the women's movement, as if diversity was a difficult but unavoidable condition. I am saying that it is only through diversity that we subvert the sterile homogeneity of fundamentalist prescriptions.
ในขณะที่ศัตรูของเราอยากให้พวกเราคิดถึงอัตลักษณ์ และสถาบันที่เป็นเนื้อเดียวกันและเสถียร ที่แท้ พวกเราเป็นการเคลื่อนไหวที่มีความแตกต่างและไม่อยู่เป็นที่เป็นทาง ในขณะที่ศัตรูของเราจะแบ่งโลกออกเป็นหลายๆ เวทีการต่อสู้ที่แยกชัดจากกัน เราเพียรเชื่อมโยง ต่อท่อถึงกันและทำงานสอดคล้องกัน นี่ไม่ใช่เป็นการบอกว่า เราต้องเคารพความหลากหลายในขบวนการสตรี ประหนึ่งว่า ความหลากหลายเป็นอุปสรรคที่ยากลำบาก แต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดิฉันกำลังบอกว่า ด้วยความหลากหลายเท่านั้น ที่เราจะสามารถพลิกผัน ความเป็นหมันที่เป็นเนื้อเดียวกันของใบสั่งของพวกคลั่งอนุรักษ์นิยม/ศาสนาได้
Lastly, we must trust our immense power to create what is positive. The first-ever IWHM did not speak of rights, it spoke of self-help, the capacity of women to help themselves. Indeed, the regimes of power and control that envelope us survive only on our strength. This is why they lock us in their death embrace. As the world stands on the edge of increasing misery we must counter-pose a new regime of life enhancement for all the world's population. Universal health care, jobs for all, housing, clean water, food security these are not mere words, they are attainable social projects.
สุดท้าย เราจะต้องเชื่อมั่นในพลังอำนาจอันมหาศาลของพวกเราที่จะสรรค์สร้างสิ่งบวก การประชุม IWHM ครั้งแรก ไม่ได้พูดถึงเรื่องสิทธิ์ แต่พูดถึงการช่วยตัวเอง สมรรถนะของผู้หญิงในการช่วยกันเอง ที่จริง ระบบของอำนาจและการควบคุม ที่หุ้มห่อพวกเรานั้น ตั้งอยู่ได้เพราะความเข้มแข็งของพวกเรา นี่คือเหตุผลว่า ทำไมมันถึงกักขังพวกเราไว้ในอ้อมกอดแห่งความตายของมัน ในขณะที่โลกยืนอยู่ที่ขอบของความทุกข์ที่มีแต่เพิ่มมากขึ้น เราจะต้องสวนทางด้วยระบบใหม่ที่ยกระดับคุณภาพชีวิตสำหรับประชากรโลกทั้งมวล การรักษาทุกโรค งานสำหรับทุกคน ที่อยู่อาศัย น้ำสะอาด ความมั่นคงทางอาหาร เหล่านี้ไม่ใช่เป็นเพียงคำพูด มันเป็นโครงการสังคมที่สัมฤทธิ์ผลได้
Forwarded conversation
Subject: [WE!] The International Women's Health Movement in the Era of Globalization
From: we! List Administrator we-admin@isiswomen.org; Date: Tue, Oct 4, 2011 at 8:28 PM
Via : apww-meet@apww-slwngof.org <apww-meet@apww-slwngof.org> Thu, Oct 13, 2011
ดรุณี/10-20-11
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น